قاسم لرستانی - استادیار، ژئومورفولوژی، دانشگاه مازندران، بابلسر
خلیل غلام نیا - کارشناسی، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران، بابلسر
حمید عمونیا - دانشجوی دکتری ژئوموفولوژی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

توسعه پایدار فضایی بدون شناخت همه جانبه سواحل محقق نمی شود. طبقه بندی سواحل می تواند گامی موثر در جهت شناسایی امکانات و محدودیت های سواحل قلمداد گردد. محدوده مورد مطالعه حد فاصل بین دو رودخانه بابلرود تا تجن بین شهرهای بابل، قائمشهر وساری تا سواحل دریای خزر، با هدف طبقه بندی سواحل مذکور به روش شپارد انتخاب شد.در این تحقیق از نقشه های توپوگرافی، داده های کتابخانه ای به همراه نرم افزار گوگل ارث وتصاویر مربوط به سال 2014 ، جهت تفکیک کاربری ها استفاده شده است. پس از انتقال داده ها از محیط نرم افزاری گوگل ارث به محیط ArcMap با تولید نقشه طبقه بندی سواحل، پتانسیل ها و محدودیت های جلگه ساحلی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد کهقسمت اعظم محدوده مورد مطالعه معادل 63.5 درصد از کاربری ها در رده سواحل ثانویه قرارمی گیرد که مقداری از این سواحل، دارای محدودیت زیاد برای توسعه می باشد که باید دربرنامه ریزی ها به کاربری های غیر سازه ای اختصاص یابد و 36.5 درصد بقیه در رده سواحلاولیه با کاربری عمدتا زراعی در دشت های سیلابی متمرکز شده اند.

طبقه بندی، شپارد، توسعه پایدار، دریای خزر