محمدجواد ستوده خیرآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه جامع امام حسین (ع)
مرتضی غفوری - استادیار، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه جامع امام حسین
امین امینی
محمدتقی مجذوبی

گلیسیدیل آزید پلیمر GAP یکی از مهمترین بایندرهای پرانرژی مورد استفاده در فرمولاسیون پیشرانههای جامد مرکب است. GAP بایندری منحصر به فرد، با گرمای تشکیل بالا J/Kg 111 + است. به علاوه، GAP دارای خواص حرارتی و فیزیکی مطلوبی مانند دمای شیشه ای شدن پایین، ویسکوزیته پایین و دانسیته بالا در مقایسه با سایر پلیمرهای پرانرژی است. GAP قادر است بهعنوان یک بایندر و نرمکننده پرانرژی در تهیه مواد منفجره PBX و پیشرانههای جامد مرکب و دوپایه باعث افزایش کارایی آنها گردد. این پلیمر علاوه بر استفاده در پیشرانههای با کارایی بالا میتواند در تهیه پیشرانههای با میزان آسیبپذیری پایین LOVA و پیشرانههای پاک مورد استفاده قرار گیرد. امادر بسیاری از مطالعات صورت گرفته برروی خواص مکانیکی و حرارتی پیشرانههای برپایه GAP خواص مکانیکی ضعیف گزارش شده است. بههمین دلیل، روشهای مختلفی برای بهبود خواص مکانیکی پیشرانههای برپایه GAP گزارش شده است که میتوان به استفاده از نرمکننده پرانرژی گلیسیدیل آزید پلیمر با گروههای انتهایی آزیدی GAPA و یا کوپلییورتانهای GAP با پلیمرهایی با اسکلت انعطاف پذیر مانند PEG ، PCP ، PPG و HTPB اشاره کرد. در این مقاله، روشهای بهبود خواص مکانیکی پیشرانههای جامد مرکب بر پایه GAP با به کارگیری فرآیندهای مختلف کوپلیمر کردن تشریح داده شده و مطالعات صورت گرفته به نحوه سنتز و تهیه کوپلیمر GAP-PPG میپردازد که از روشهای انجام شده برای تهیه سایر کوپلیمرهای GAP مثل روش تهیه PEG-GAP و یا HTPB-GAP الگوگیری میکند

گلیسیدیل آزید پلیمر، پلی پروپیلن گلایکول، کوپلیمر GAP ، پیشرانه جامد مرکب