بررسی رابطه میان سبک رهبری خدمتگزار و بهبود مسئولیت اجتماعی سازمان (مطالعه موردی: کارکنان شهرداری منطقه 10 تهران بزرگ)

مسئولیت اجتماعی از جمله مفاهیمی است که همواره موردتوجه دولت ها و زیرمجموعه های آن در کشورهای مختلف قرار داشته اگرچه بعضی از کشورها ممکن است به س اله مسئولیت اجتماعی به صورت مستقیم نپرداخته باشند، اما در اصلاحات بخش دولتی به آن توجه شده است . هدف اصلی این مقاله بررسی رابطه میان رهبری خدمتگزار و بهبود مسئولیت اجتماعی در کارکنان شهرداری منطقه 10 تهران بزرگ می باشد. جهت جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه مسئولیت اجتماعی سازمان جرمی گیلبرث 2010 استفاده شده است. این پژوهش از لحاظ ماهیت توصیفی - همبستگی و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان باشد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 193 نفر به عنوان نمونه تصادفی انتخاب شدند. جهت نرمال بودن توزیع داده از آزمون کلموگروف اسمیرونوف که سطح معناداری بیشتر از 0/05 نشان دهنده نرمال بودنتوزیع جامعه می باشد و می بایست از آزمون های پارامتریک استفاده شود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که میان سبک رهبری خدمتگزار ومولفه های آنیا مسئولیت اجتماعی سازمان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. با توجه به آزمون فریدمن نیز به ترتیب بیشترین میانیگن اختصاص به عشق الهی و سپس چشم انداز خدمت رسانی،توانمندی رسانی، توانمندسازی ، نوع دوستی، اعتماد و در نهایت تواضع و فروتنی قرار داشته است.

Keywords:

سبک رهبری خدمتگزار , مسئولیت اجتماعی سازمان , شهرداری منطقه 10 تهران