صدیقه ابوی طرقبه - کارشناس ارشد مدیریت صنعتی- دانشگاه فردوسی مشهد
سید مجتبی موسوی - مدرس دانشگاه پیام نور رشته حسابداری ایلام، ایران
طیبه اکبری - مدرس دانشگاه پیام نور رشته حسابداری ایلام، ایران
مریم قاسمی - طلبه سطح دو حوزه علمیه فاطمه الزهرا ایلام، ایران

با توجه به رشد سریع استقرار سیستم های مدیریت استراتژیک در سازمان ها، اعم از کوچک و بزرگ، وجود سیستم ارزیابی عملکرد سازمانی در ارزیابی اجرای استراتژی، امری اجتناب ناپذیر می نمود. در پاسخ به این نیاز، در سال 1992 ، رابرت کاپلان و دیوید نورتن، سیستم ارزیابی معرفی کردند. این سیستم جامع ارزیابی عملکرد سازمانی، با در نظر گرفتن معارهای (BSC) عملکرد سازمانی را به نام کارت ارزیابی متوازن مختلف در چهار جنبه مالی، مشتری، فرایند داخلی و یادگیری و رشد، بصورت متوازن به ارزیابی عملکرد سازمان در راستای تحقق استراتژی ها می پردازد. این سیستم به لحاظ بکارگیری معیارهای مالی، غیرمالی، بلندمدت، کوتاه مدت، داخلی و خارجی، در چهار جنبه مذکور، ارزیابی عملکرد سازمان را در ابعاد مختلف و فعالیت های گوناگون مورد بررسی قرار می دهد. کنترل استراتژیک، بخش مهم و اغلب نا آشکار سازمان است که مدیریت اثر بخش سازمان به آن نیاز دارد. سیستم برنامه ریزی که محیط داخلی و خارجی را ارزیابی می کند هنگامی به کمال و استعداد نهایی خویش خواهد رسید که همزمان هم به نظارت و سنجش پیشرفت سازمان و هم به ابعاد کلیدی استراتژیک آن پرداخته شود. شاید بیشترین تغییرات اساسی در سیر تکامل سیستم های کنترل این باشد که از مدیریت ارشد انتظار داشته باشیم سیستم های کنترل استراتژیک را بمنظور وسعت بخشیدن به موقعیت جاری شان در اختیار گیرند. در این تحقیق سعی شده تا ضمن معرفی کنترل استراتژیک، به معرفی چهارچوب کلی کارت ارزیابی متوازن BSC بعنوان ابزاری نیرومند در جهت کنترل استراتژیک پرداخته شود.

کارت ارزیابی متوازن، کنترل استراتژیک، استراتژی سازمانی، عملکرد سازمانی، سیستم های کنترل