یکتا نوابی - کارشناس ارشد تولیدات گیاهی- اصلاح گیاهان باغبانی
مصطفی عرب - عضو هیئت علمی پردیس ابوریحان- دانشگاه تهران
مریم نوروزی - عضو هیئت علمی پردیس ابوریحان- دانشگاه تهران
سمیرا رضایی - کارشناس کشاورزی- مدیریت و آبادانی روستا

گل مریم بیش از 400 سال است که در دنیا کشت می شود و در اغلب نقاط دنیا پراکنده شده است ولی عموماً در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیریتولید می شود، با این حال ایران مقام نخست صادرات گل مریم در دنیا را به خود اختصاص داده است. گل مریم از تنوع پایینی برخوردار بوده و با توجه به عدم تولید اندام جنسی در گونه پرپر آن برای اصلاح و ایجاد تنوع در آن باید از روشهای نوین اصلاحی مانند پلی پلوئیدی استفاده کرد. پلی پلوئیدی نقش مهمی در گونه زایی گیاهان عالی داشته است و بنا به گزارش های منتشر شده حدود 30 تا 70 درصد گیاهان نهاندانه دارای منشاء پلی پلوئید هستند. مواد و روش های مختلفی جهت انگیزش گیاهان به افزایش سطح پلوئیدی وجود دارد، اما معمولترین و مؤثرترین مادهای که بدین منظور استفاده می شود، کلشیسین می باشد. کلشیسین یک موتاژن شیمیایی است که برای اولین بار از غده گیاه سورنجان استخراج شد . این موتاژن می تواند تغییرات متفاوتی در قسمت های مختلف گیاه تحت تیمار ایجاد نماید، که این تغییرات می تواند بهدلیل تغییر سطح پلوئیدی و یا صدمات سلولی ناشی از کاربرد مواد موتاژن در نسل اول باشد. در این تحقیق تغییرات ارتفاع و زمان گلدهی در غلظت ها و زمان های تیمار، و نیز در سطوح پلوئیدی مختلف اندازه گیری و بررسی شد.

گل مریم، تتراپلوئید، آنیوپلوئید، پلی پلوئیدی، شیمر