بررسی اثرکم آبیاری و مقادیر مختلف پتاسیم بر عملکرد دانه و درصد اسانس سیاهدانه

به منظور بررسی اثر تنش کم آبی و مقادیر مختلف پتاسیم بر عملکرد دانه و درصد اسانس سیاهدانه، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 94-1393 در منطقه آباد طشک شهرستان نیریز اجرا شد. در این آزمایش، آبیاری به عنوان عامل اصلی در چهار سطح شامل آبیاری کامل (S1)، قطع آبیاری در مرحله رویشی (S2)، قطع ابیاری در مرحله گلدهی (S3) و قطع آبیاری در مرحله پرشدن دانه (S4) و مقادیر پتاسیم به عنوان عامل فرعی در چهار سطح شامل بدون کوددهی ((k(0)، 40 ((k(1)، 80 ((k(2) و 120 (k3) کیلوگرم در هکتار بودند. نتایج حاصل نشان داد سطوح مختلف آبیاری بر همه صفات اثر معنی داری (در سطح 1%) داشت. به طوری که تنش کم آبی در مرحله رویشی، گلدهی و پرشدن دانه نسبت به تیمار شاهد عملکرد دانه را به ترتیب 6.02، 40.32 و 28.65 درصد، عملکرد اسانس را به ترتیب 1.37، 26.59 و 16.75 درصد، عملکرد بیولوژیک را به ترتیب 25.83، 11.83 و 30.67 درصد کاهش و درصد اسانس را به ترتیب 7.32، 23.20 و 15.87 درصد افزایش داد. ارزیابی نتایج مربوط به اثر مقادیر مختلف پتاسیم در خشکی نشان داد که در تیمارهای کاربرد پتاسیم تمامی صفات مورد مطالعه به جز درصد اسانس افزایش یافتند. اثر متقابل کود سولفات پتاسیم و تنش خشکی نیز بر تمام صفات معنی دار بود. با توجه به نقش پتاسیم در تعدیل اثرات ناشی از تنش خشکی به نظر می رسد که پتاسیم می تواند در افزایش تحمل به خشکی سیاهدانه در برابر تنش خشکی نقش مؤثر داشته باشد. در این تحقیق بیشترین عملکرد دانه از تیمار (S(1)k(3 و بیشترین درصد اسانس از تیمار (S(3k(1 بدست آمد.

Keywords:

سیاهدانه , کم آبیاری , عملکرد دانه , پتاسیم , اسانس