تاثیر متغیرهای مختلف بر روی کارایی غشای پلی سولفون برای جداسازی گاز

امروزه یکی از مهمترین اهداف واحدهای پتروشیمی و پالایشگاهی کاهش مقدار گازهای ارسالی جهت سوزاندن می باشد. جداسازی دی اکسید کربن از متان جزء سیاست های مهم از نظر مالی و زیست محیطی در این صنایع محسوب می شود. در این تحقیق تأثیر حلال های مختلف، دمای حمام و غلظت پلیمر بر روی غشاهای نامتقارن پلی سولفون، جهت تعیین تراوش پذیری و انتخابگری در معرض گازهای دی اکسید کربن و متان قرار گرفتند. مشاهده شد که غشای ساخته شده با حلالNMP تراوش پذیری بیشتر و انتخابگری کمتری نسبت به غشاهای دیگر داشت. اما غشایی که با مخلوط حلال هایDMF+THF ساخته شد، به علت دارا بودن لایه متراکم تر، تراوش پذیری کمتر و انتخابگری بالاتری نسبت به غشاهای دیگر دارا بود. با افزایش دمای حمام در محدوده 25 الی 45 درجه سانتیگراد، تراوش پذیری افزایش و انتخابگری غشای مورد نظر کاهش یافت. افزایش غلظت پلیمر نیز منجر به متراکم شدن لایه انتخابگر شده و در نتیجه تراوش پذیری کمتر و افزایش انتخابگری را به دنبال داشت

Keywords:

انتخابگری , تراوش پذیری , پلی سولفون , دی اکسید کربن , متان , حلال