روشهای مختلف استخراج لیپید از میکروجلبک برای تولید بیودیزل

افزایش سریع غلظت کربن دی اکسید در اتمسفر و همچنین به انتها رسیدن ذخایر سوختهای فسیلی منجر به توجه بیشتر به سوختهای تجدیدپذیر شده است. توانایی باروری بالای بیومس، ذخیرهسازی سریع لیپید و رشد در آبهای شور، میکروجلبکها را به عنوان یک منبع خوراک تولید بیودیزل در مقیاس صنعتی مطرح نموده است. این مطالعه به بررسی مبانی مرتبط با استخراج لیپید از سلولهای میکروجلبک میپردازد. همچنین ما فنآوریهای متفاوتی که هم اکنون برای استخراج لیپید میکروجلبک در مقیاس آزمایشگاهی موجود میباشد را با تمرکز بر حلالهای آلی و استخراج با سیالات فوق بحرانی تحلیل میکنیم. نتایج به دست آمده از این مطالعه حاکی از آن است که فنآوریهای مورد استفاده در استخراج روغن از میکروجلبک توجه کافی را دریافت ننمودهاند و همچنان در گامهای نخست پیشرفت قرار دارند. هم استفاده از حلالهای آلی و هم استفاده از کربن دی اکسید فوق بحرانی دارای مزایا و معایبی هستند. حلالهای آلی دارای واکنشپذیری کم با لیپیدها بوده و قابلیت استفاده مستقیم با خوراک مرطوب را دارند، اما دارای سرعت کم و مقدار مورد نیاز آنها زیاد، همچنین سمی و گران قیمت هستند. در سمت دیگر استخراج با استفاده از کربن دی اکسید فوق بحرانی یک فنآوری سبز بوده که پتانسیل استفاده در مقیاس بزرگ را دارد. همچنین سرعت استخراج زیاد، غیرسمی بودن، انتخابپذیری بالا و تولید لیپید عاری از حلال از مزایای این روش محسوب میشود