بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر افزایش مؤلفه های امید، تاب آوری و خودکارآمدی سرمایه های روان شناختی فرزندان جانباز

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش هوش هیجانی در افزایش مؤلفه های امید، تاب آوری و خودکارآمدی، سرمایه روان شناختی فرزندان جانباز می باشد. بدین منظور تعداد 119 نفر از دانش آموزان جامعه هدف که در سال تحصیلی 94-93 مشغول تحصیل بودند، توسط آزمون های امید اشنایدر، تاب آوری کانر و دیویدسون و خودکارآمدی شرر مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس از 74 دانش آموزی که نمره پایینی داشتند، تعداد 28 نفر، به طور جایگزینی تصادفی در 2 گروه کنترل و آزمایش قرار داده شدند. آموزش هوش هیجانی در 8 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد و پس از پایان مداخله مجدداً آزمودنی ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس، نشان داد که آموزش هوش هیجانی 74 درصد تغییرات مؤلفه امید را تبیین می کند. و همچنین آموزش هوش هیجانی 69 درصد تغییرات مؤلفه تاب آوری و 78 درصد تغییرات مولفه خودکارآمدی را تبیین می کند. به عبارت دیگر بین میانگین نمره امید، تاب آوری و خودکارآمدی پس آزمون گروه آزمایش با گروه کنترل، تفاوت معنادار وجود دارد و این بیانگر اثر بخشی آموزش هوش هیجانی در افزایش مؤلفه های امید، تاب آوری و خودکارآمدی سرمایه روان شناختی می باشد. پیشنهاد می شود برای افزایش این سه مولفه سرمایه روان شناختی، از آموزش هوش هیجانی استفاده گردد.

Keywords:

هوش هیجانی , فرزندان جانباز , امید , تاب آوری , خودکارآمدی