ارتباط سبکهای فرزندپروری والدین با دلبستگی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر (7 تا 10 ساله) شهر کرج

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین سبک های فرزند پروری و سبک های دلبستگی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شد. جامعه ی پژوهشی شامل کلیه دانش آموزان دختر (7 تا 10 ساله) شهر کرج در سال تحصیلی 94-93 بود که از میان آنها به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 90 نفر به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. روش تحقیق با توجه به هدف پژوهش، توصیفی (غیرآزمایشی) از نوع همبستگی است. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامههای سبک های دلبستگی دیانا بامربند (1967) و مقیاس دلبستگی کولینز و رید (1990) استفاده شد و ملاک پیشرفت تحصیلی، نتایج کارنامه دانش آموزان بود. داده های پژوهش با نرم افزار Spss20 و استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که: بین سبک مستبد با پیشرفت تحصیلی رابطه معکوس و معنادار بود، بین سبک مقتدر با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنی دار بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک فرزند پروری در مجموع 0/16 از واریانس تغییرات مربوط به پیشرفت تحصیلی را تبیین می نماید بین سبک های فرزند پروری مستبد و دلبستگی دو متغیر یک رابطه معکوس می باشد به این معنا که دلبستگی با وجود سبک فرزند پروری مستبد کمتر خواهد بود. بین دلبستگی و سبک فرزند پروری مقتدر رابطه مستقیم وجود دارد، بین سبک فرزند پروری سهل گیر و دلبستگی همبستگی رابطه ای وجود نداشت. در مجموع می توان گفت که سبک هایی که والدین جهت تربیت فرزندان بکار می برند و نوع دلبستگی آنها بر پیشرفت تحصیلی فرزندانشان تأثیرگذار می باشد.

Keywords:

دانش آموزان دختر , سبک های فرزند پروری , دلبستگی , سبک مقتدر , سبک مستبد , سبک سهل گیر