عطا غفاری گیلانده - دانشگاه محقق اردبیلی، استادیار، دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری
محمدحسن یزدانی - دانشگاه محقق اردبیلی، استادیار، دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری
فاطمه طاهرپور - دانشگاه محقق اردبیلی، دانشجوی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

یکی از موضوعات حیاتی قرن بیست و یکم برای دانشمندان شهری در ارتباط با پایداری شهر، نوع فرم شهر فشردگی یا پراکنش و حومه نشینی یا نوشهرنشینی است.. لذا آگاهی از فرم فضایی و شکل شهر می تواند نقش مهمی در میزان موفقیت برنامه ریزان شهری داشته باشد و به بهبودمحیط های شهری کمک شایانی بنماید.هدف این تحقیق شناخت بسترهای مناسب برای شهر اهربه منظوربرنامه ریز ی جهت دستیابی به یک الگوی بهینه است. نوع تحقیق ناربردی و روش بررسی آن توصیفی _ تحلیلی است. برای تکمیل داده ها و پایش مراحل توسعه از مطالعات میدانی و مصاحبه با شهروندان نی استفاده شده است. بدین منظور پس از بررسی، انتخاب شاخص های مناسب، شیب، خطوط ارتباطی، گسل، قابلیت اراضی، ارتفاع شاخصها و با استفاده از GIS ، به رتبه بندی توسعه فی یکی در شهر اهر پرداخته شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد نه توسعه شهری به دلیل وجود زمین های کشاورزی در اطراف هسته اصلی ممکن نبوده و لذا شهر به صورت یک شهر موازی در طرف مقابل شهر فعلی رخ داده و در طرح های جدید نیز توسعه در همان سمت و در جهت شمال شرق در نظر گرفته شده است. با توجه به پیامدهای نامطلوب رشد پراکنده و درراستای دستیابی به توسعه پایدار و شکل پایدار شهری به نظر میرسد؛ روش تمرن غیر متمرکز با تاکید بر اصول و راهبردهای رشد هوشمند شهری بهترین الگو برای گسترش نالبدی _ فضایی شهر اهر در آینده باشد.

توسعه ی کالبدی، شهر اهر، GIS