نقش عوامل زمین شناسی و ژئومورفولوژی در افزایش آسیب پذیری از لرزش های زمین مطالعه موردی: روستاهای واقع در مسیر و ی مجاورت گسل شمالی میشو

گسل شمال میشو به عنوان گسل فعال، با جهت شرقی-غربی در دامنه شمالی میشو داغ آذربایجان، واقع شده است و مسیر آن از نظر ناپایداری های دامنه ای و پدیده های ژئومورفولوژیکی، دارای ویژگی های خاصی است که به نظر می رسد ارتباط مستقیمی با عملکرد این گسل و شاخه های فرعی آن دارد. در این تحقیق موقعیت و وضعیت زمین شناسی و ژئومورفولوژیکی نشستگاه روستاهای دهگانه واقع در مسیر و یا مجاورت گسل شمال میشو، در قالب مقاطعی شماتیکی نشان داده شده است و میزان آسیب پذیری این روستاها در صورت وقوع زمین لرزه مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج این تحقیق مهمترین خطر تهدید کننده این روستاها خطر فعالیتهای احتمالی گسل و لرزش های حاصل از آنست و عوامل دیگری از قبیل نامناسب بودن ساخت و سازها مقاومت کم مصالح به کاررفته در ساختمانها و عمر زیاد آنها استقرار بر روی عناصر منفصل و نامقاوم شیب زیاد و خطر سیالی شدن نشستگاه روستاها و بالاخره ناپایداری دامنه های مشرف به روستاها و خطر حرکات توده ای، آسیب پذیری این روستاها را تشدید می کنند. بر این اساس توجه به عوامل زمین شناسی و ژئوموفولوژی در تصمیم گیریهایی که منجر به تهیه طرح های عمران روستایی می شود ضرورت دارد.

Keywords:

عوامل زمین شناسی و ژئومورفولوژی , گسل شمالی میشو , زمین لرزه , آسیب پذیری سکونتگاه های روستایی , شمال غرب ایران