حسن رضایی صدر - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه تهران و مدیر تولید دوم کشاورزی کشت و

پسابهای کشاورزی یکی از مضرترین منابع آلوده کنندة محیط زیست می باشند . آلودگی منابع آبهای سطحی همچون رودخانة کارون و تالاب شادگان در خوزستان توسط این پسابها در طول یک دهة گذشته به یک مشکل زیست محیطی تبدیل گردیده است . این آبها حاوی مقادیر زیادی از عناصر آلوده کننده بوده که باعث کاهش کیفیت آب در پایین دست می گردند . جهت اجتناب از این مشکل، استفادة مجدد از این آبهای نامتعارف جهت اصلاح اراضی بایر ( خاکهای شور و قلیا ) در جنوب خوزستان مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت . سه تیمار آب نامتعارف با سطوح متفاوت هدایت الکتریکی ) ) EC و نسبت جذب سدیم ) ) SAR انتخاب گردید و هر تیمار جهت آبشویی 6 کرت آزمایشی بکار گرفته شد . عمق آب آبشویی در هر نوبت 25 cm بوده و جمعاً 75 cm آب جهت آبشویی کرتها استفاده شد . قبل و پس از هر نوبت آبشویی نمونه های خاک از عمق 0 -90 cm تهیه و مقادیر هدایت الکتریکی ) ) EC و درصد سدیم قابل تبادل ) ) ESP نمونه ها اندازه گیری گردید . نتایج نشان می دهد که استفاده از آب با شوری و قلیائیت خیلی زیاد ( کلاس ) C4S4 جهت اصلاح خاکهای شور و قلیا در مراحل اولیة آبشویی موفقیت آمیز بوده و در صورت احداث شبکه های آبیاری و زهکشی می توان از این آبها بنحو مناسبی جهت اصلاح هزاران هکتار از اراضی بایر منطقه استفاده کرد . عمق قابل کاربرد اینگونه آبها 100 cm پیشنهاد می گردد که تقریباً %40 کل آب مورد نیاز جهت اصلاح خاکهای بایر منطقه می باشد .

محیط زیست، پساب کشاورزی، آبشویی، خاکهای بایر، خوزستان