محمد سورانی - دانشجوی کارشناسی علوم ازمایشگاه کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه ایران

اهداف:پرستار به عنوان عنصر اصلی در بهبود و بازتوانی بیماران می تواند نقش غیر قابل انکاری را ایفا کند . بیمار جدا از پرسه ی درمانی که اجرا می شود نیازمند رفتار و روابط اخلاقی مناسبی است که امر بهبودی را تسریع بخشد. از این رو هدف از این مطالعه ،مروری بر مطالبی است که تاثیر رفتار پرستار با بیمار را بررسی می کند. روش ها:این پژوهش مطالعه ای مروری بوده که از متون منتشر شده با کلید واژه های بهبود،پرستار، اخلاق پزشکی ، رابطه اخلاقی استفاده گردید. یافته ها:با بررسی مطالعات انجام گرفته می توان به این مهم دست یافت که حضورپرستار به عنوان یک عضو لاینفک می تواند با یادگیری های لازم خود ،بهترین عملکرد را در رابطه با بیمار داشته باشد که این خود درتسریع بهبودی بیمار بسیار مؤثر است. نتیجه گیری: رفتار و برخورد مناسب با بیمار از طرف پرستار می تواند مکمل پروسه ی بهبودی بیمار باشد از این رو آموزش گروه پزشکی برای داشتن بهترین برخورد در شرایط مختلف می تواند بسیار مفید واقع شود.

پرستار،رابطه پرستار با بیمار، اخلاق پزشکی