مقایسه کارایی روش های رگرسیون خطی اصلاح شده و شبکه های عصبی در پیش بینی سفر مطالعه موردی ناحیه های ترافیکی شهر اصفهان

امروزه در بسیاری ازکشورهای در حال توسعه، ترافیک به یکی از بزرگترین مشکلات شهری تبدیل شده است. برنامه ریزی حمل و نقل از گرایش های اصلی در رشته مهندسی حمل و نقل است که یکی از اهداف آن مشخص کردن ارتباط بین جریان های ترافیکی و فعالیت های اقتصادی – اجتماعی شهرها، با روشهای مدل سازی است. از جمله روش های برنامه ریزی حمل و نقل شهری، روشی سنتی است که شامل چهار مرحله مدلسازی با عناوین تولید سفر، توزیع سفر، انتخاب وسیله سفر و مدلسازی تخصیص ترافیک یم باشد. در این مقاله به ساخت مدل های تولید سفر با استفاده از اطلاعات بدست آمده در مطالعات جامع حمل و نقل که در سال 1379 در کلان شهر اصفهان به اجرا در آمده، پرداخته شده است. برای مدل سازی تولید سفر، دوروش رگرسیون چند گانه بعد از برطرف کردن ناهمسانی واریانس و شبکه های عصبی، انجام شده و نتایج انها مورد ارزیابی قرار گرفته است که صریحا نمی توان روشی را کاراتر از روش دیگر دانست.

Keywords:

حمل و نقل , ترافیک , تولید سفر , رگرسیون , شبکه های عصبی , ناحیه های ترافیکی اصفهان