نقش معماران رومی در ساخت سازه های آبی دوره ساسانی با تکیه بر پل شادروان

خوزستان یکی از ایالت های مهم دوره ساسانی محسوب می شد . این ایالت به لحاظ داشتن حاصلخیزی خاک و فراوانی آب دربخش کشاورزی دارای اهمیت فراوانی بود . در دوره ساسانی به گسترش کشاورزی اهمیت ویژه ایی داده شد و یکی از عوامل گسترش کشاورزی در این دوره ساخت و گسترش سازه های آبی بوده است . خوزستان نیز که یکی از ایا لت های پر آب این دوره محسوب می شدهاست ، سازه های آبی بی شماری از جمله پل ها ، بندها ،آسیاب های آبی و سایر سازه های آبی را در خود جای داده است . به خصوص منطقه شوشتر به صورت یک مجموعه کامل از سازه های آبی جلوه گر شده و پل شادروان به عنوان نماد این مجموعه دارای اهمیت فراواناست . برطبق کتبه شاپور اول در کعبه زرتشت ، شاپور طی نبردی ، والرین امپراتور روم را به همراه تنی چند از لشکریانش اسیر کرده و به ایران کوچاند. این نبرد در سال 262- 261 م. اتفاق افتاد. گفته شده در بین اسیران فراوان رومی ، فن آوران ،دانشمندان ،و هنرمندان بسیاری بودند که تبعید شدند و در ایالت های کنونی فارس و خوزستان مستقر گردیدند .به نقل از اکثر منابع ،شاپور اول اسیران رومی را در شهر گندی شاپور جندی شاپور اسکان داد و آنها در آنجا بند معروف به بند قیصر را بر روی رودخانه کارون ساختند و نیز گفتهشده پل شادروان نیز توسط مهندسان رومی ساخته شده است .نگارنده در این پژوهش بر آن است تا طرح ومعماری بکار رفته در پل شادروان را از جهت هنری ،مصالح بکار رفته در آن و بومی یا غیر بومی بودن آن مورد بررسی قرار دهد

Keywords:

پل شادروان , خوزستان , ساسانی , اسرای رومی , معماری