داود کاظمی - دانشجوی دکتری رشته شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری و دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
علیرضا عندلیب - استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

درسده حاضرباتوجه به رشد منابع اقتصادی انسانی اکولوژیکی واجتماعی متمرکز و تمرکز انان درشهرها و اهمیت آنان سبب شده است تاتوجه جدی به مدیریت آنان و تاب آوری شهردرزمان بحرانهای ناشی ازعوامل مصنوع و طبیعی به عمل آید دراین میان شروع سده حاضر نقطه عطفی درجریانات مدیریت بحران بوده و نگرشها ازمدیریت بحران به مدیریت خطروتاب آوری شهربوده است و مدلهای متعددتاب آوری دراین سالها ارایه شده اند این مدلها علیرغم تفاوت های مفهومی همواره تاب آوری سازمانی - نهادی ازجمله مهمترین ابعادشهرهای تاب آور به حساب می آید براین اساس هدف پژوهش تدوین مدلی جهت سنجش مزان تاب آوری سازمانی - نهادی شهرها درمواجهه با مخاطرات می باشد و به منظور سنجش مدل تاب آوری سازمانی - نهادی سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهرداری تهران موردارزیابی قرارگرفته است براساس یافته های حاصل ازپژوهش تاب آوری سازمانی - نهادی درسه مولفه امادگی مدیریت و ظرفیت تطابق قابل سنجش بوده که سازمان مورد مطالعه به عنوان متولی مدیریت بحران درهرسه مولفه دارای کیفیت بسیارپایینی می باشد

تاب آوری ، تاب آوری سازمانی ، بحران