حمیدرضا صارمی - استادیار،دکتری شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری
زینب باریکاه - دانشجو، کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

امروزه بافتهای فرسوده شهرها، به صورت یک دغدغه جدی و فزاینده، دست به گریبان نظام شهری ایران گردیده است. توجه به بافت های فرسوده به دلیل اهمیت اجتماعی، اقتصادی و کالبدی آنها، اهمیتی روزافزون در فرآیند مدیریت شهری مشهور پیدا کرده است. فرسودگی یکی از مهمترین مسائل مربوط به فضای شهری است که باعث بی سازمانی، عدم تعادل، عدم تناسب و بی قوارگی آن می شود. فرسودگی عاملی است که به زدودن خاطرات جمعی، نادیده گرفتن حقوق شهروندان، افول حیات شهری واقعه ای و شکل گرفتن حیات شهری روزمره ای کمک می کند. این عامل با کاهش عمر اثر و با شتابی کم و بیش تند، باعث حرکت به سوی نقطه پایانی اثر می گردد. نادیده گرفتن حقوق شهروندان از جمله مشکلات مهم در این بافت ها می باشد که باعث حضور و عدم حضور آنها در این بافت ها می گردد. لذا این مقاله به دنبال بررسی عوامل و مشکلات در اینگونه بافتها با استفاده از روش تحلیلی و ارائه پیشنهاد برای حل آن می باشد

بافت فرسوده، مدیریت شهری، فضای شهری، حقوق شهروندی