زینب باریکاه - دانشجو، کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد
حمیدرضا صارمی - استادیار،دکتری شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری

مبلمان شهری یکی از اصلی ترین ابزارهای ارتباط شهر با شهروندان خویش است. نیمکت تنها تخته ای برای نشستن، سطل زباله تنها مخزنی برای انداختن پاکت آب میوه و چراغ ها ابزاری تنها برای روشنائی نیستند. امروزه مبلمان شهری اصلی ترین مفصل ارتباطی شهروند با شهر است. ابزاری است که علاوه بر رفع نیاز، خاطره می سازد و احساس رضایت ایجاد می کند. نیاز سنجی، انتخاب و چیدمان مبلمان شهری، علمی خاص است که استانداردهای مخصوص خود را دارد. مبلمان شهری از جمله مولفه های مطرح در طراحی و برنامه ریزی شهری و به عنوان جزئی از کل شهر، تعریف کننده هویت و ساختار شهری می باشد. آنچه که بهشهر هویت می بخشد و برای ساکنین شهر آسایش را به همراه می آورد انبوه ساختمان ها و ترافیک در فضاهای شهری نمی باشد بلکه منظر شهری، پارک و مبلمان آن می باشد. و این خصوصیات بارز است که شهرها را از یکدیگر متمایز می سازد. بنابراینهویت بخشیدن به فضاهای شهری، علاوه بر ویژگی های فرم و طرز قرارگیری ساختمان های اطراف، به چگونگی اسقرار و کیفیتمبلمان شهری نیز بستگی دارد. زیبا سازی یکی از عوامل مهم مبلمان شهری است که با طراحی مناسب و به کارگیری متناسب با محیط از بخش هایی از شهر که به آن فضاهای شهری میگوییم تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی شهر بر جایی می گذارد. در این پژوهش به تحلیل یکی از عناصر و تجهیزاتی که نقش اساسی در هویت بخشی به فضا دارد پرداخته و بیان می کند که چگونه می توان به این مسأله مهم از نظر روانشناسی در نهادینه کردن و جای دادن فرهنگ استفاده از نیمکت و شناساندن نقش آن در بین مردم که بسیار حائز اهمیت است پرداخت

مبلمان شهری، طراحی، هویت شهری، فضای شهری