احیای مولفه های هویت شهری در باز زنده سازی بافت های تاریخی نمونه مطالعاتی: گذر تاریخی خانقاه احمدی شهر شیراز
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,943
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RSTCONF01_566
تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1394
Abstract:
بی هویتی یکی از مهم ترین مسائل مربوط به فضاهای شهری است که منجر به زدودن خاطرات جمعی، افول حیات شهری واقعه ای و شکل گرفت حیات شهری روزمره ای می گردد در حالی که هویت یکی از ابعاد اصلی حیات بخشی می باشد. بی توجهی به آن باعث ایجاد محیط هایی مصنوع و تهی از هویت انسانی می گردد که پیامدهایی نظیر نزول حس تعلق مکانی و مشارکت جمعی،مهاجرت ساکنین بومی و افزایش اسکان غیر رسمی، ایجاد نا امنی و ناهنجاری های اجتماعی و نهایتا بروز بی هویتی را در پی خواهد داشت. در این میان فضاهای شهری تاریخی با ارزش کالبدی، فرهنگی و خاطرات جمعی قدرتمند نهفته در خود و به واسطه سابقه غنی تاریخی که منجر به شکل دادن تصویر ذهنی و نقشه شناختی از شهرها می گردند، یکی از مهمترین مولفه های هویت شهری محسوب می شوند. لذا باز زنده سازی اینگونه بافتها و احیای مولفه های هویتی موجود در آنها اعم از عناصر ارزشمندتاریخی، فرهنگی، مذهبی و غیره، می تواند به حل بسیاری از مشکلات ناشی از بی هویتی کمک نماید. لیکن در این تحقیق برآنیم که از پتانسیل موجود در گذر تاریخی خانقاه احمدی شیراز برای غنا بخشیدن به هویت شهری استفاده نموده و با باز زنده سازی این گذر و عناصر ارزشمند تاریخی-فرهنگی-مذهبی واقع در آن که هر یک می توانند به عنوان یکی از مولفه های هویت بخش عمل نمایند، روح سرزندگی و حیات بخشی را در آن به ارمغان آوریم. هدف اصلی این پژوهش کاربردی است و روش به کار گرفته شده جهت جمع آوری اطلاعات از نوع اسنادی و توصیفی می باشد. همچنین مطالعات میدانی و برداشت های بصری در محدوده مطالعاتی انجام شده است. یافته های تحقیق در قالب جداول گرد آوری شده و با به کارگیری تکنیک سوات (SWOT) به بررسیو تحلیل احیاء هویت شهری در باز زنده سازی بافت های فرسوده تاریخی پرداخته شده است.نتایج حاصل بیانگر این است که،راهکارهای ارائه شده در راستای بهسازی و نوسازی محدوده مطالعاتی بایستی با حداقل دخالت و تغییر و بیشترین حفاظت با تاکید بر فنون درون زا و پایدار بومی مبتنی بر مشارکت جمعی همراه باشد. در نتیجه تقویت نقش گذر تاریخی خانقاه احمدی به عنوان یک محور گردشگری-تاریخی-فرهنگی، باعث افزایش امنیت محدوده مطالعاتی، کاهش بزهکاری و ناهنجاری های اجتماعیمی گردد. لیکن منجر به افزایش حضور پذیری گردشگران و شهروندان می شود. در نهایت باعث ارتقا وتقویت حس تعلق مکانی و تجدید هویت شهری می گردد
Keywords:
Authors
المیرا عزلتی
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، شیراز، ایران.
طاهره نصر
دکترای تخصصی شهرسازی، استادیار، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، شیراز، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :