ناصر کاظم خانلو - استادیار دانشگاه پیام نور همدان
زینب باباجانی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد سبزوار
لیلا دهش - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

دین کهن ترین همزاد بشر است ، به عبارتی دیگر دین اولین هدیه خداست که همزمان با اولین تنفس بشر به انسان عطا شده است ؛ دین چیزی نیست که قابل انکار باشد زیرا دین در وجود ذره ذره عناصر انسان وجود دارد .از طرفی دیگر دین در جوامع اسطوره ای نیز وجود داشته است .دین و اسطوره علاوه بر خصوصیت مشترک قدمت در نزد انسانها ، خصوصیت مشترک دیگری نیز دارند که آن تقدس و ارزش است. این تقدس به گونه ای بوده که در زمان سرآغاز عصر اسطوره ایزدان به زمین می آمدند و با آدمیان آمیزشی داشته اند.دین و اسطوره دو بال پرواز برای انسان انند و از آنجا که خدا در اسطوره جایگاهی مستحکم دارد لذا هر اسطوره ای تجلی الهی و تجلی مقدس نیز هست. بعلاوه اسطوره می توانسته زمینه ساز حضور دین در جوامع باشد.در این مقاله شخصیت های اساطیری و اعمال آنان در شاهنامه ی فردوسی با شخصیت های دینی و اعمال آنان برای اثبات نزدیکی دین و اسطوره ذکر مقایسه و بررسی می شود.

شاهنامه ، دین ، اسطوره