معرفی دنیا با به کارگیری تشبیه در مثنوی مولوی

انسان که مستعد تجلی همه اسما و صفات الهی است، به واسطه دنیا از حکمت و حقیقت محروم می شود و چون این ناخالصی از او جدا گردد و حجاب دنیا و خود، پس زده شود، آینه وجودش مستعد انعکاس انوار حق می گردد و این تحول نورانی جز با خرق حجاب ظلمانی خود و دنیا حاصل نمی شود. پرهیز از حب دنیا مورد توجه بسیاری ازعارفان و شاعران بوده است. دراین میان مولانا، شاعر و عارف بزرگ، مقام برجسته ای را دارا می باشد و در بسیاری از اشعار خود به دنیا دوستی و بی ارزشی آن در تشبیهات بکار برده توجه داشته است و خطر دنیادوستی را بارها متذکرشده است. در این مقاله با نگاهی به اشعار مولانا و معرفی دنیا در مثنوی شریف از طریق تشبیه، گوشه ای از واقعیت های دنیا به تصویر کشیده شده. و دیدگاه مولانا در خصوص دنیا و نحوه برخورد با آن بیان شده است.

Keywords:

دنیا , تشبیه , مولانا , مثنوی , زهد