زهرا عباسی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه فرهنگیان

رضایت زناشویی به عنوان شاخصی از کیفیت ارتباطی بین زوجین، توجه متخصصان زیادی را به خود جلب کرده است. شناسایی عوامل تاثیرگذار بر رضایت زناشویی زمینه را برای کمک به زوجین جهت ارتقای کیفیت ارتباطی شان و رسیدن به سطح مطلوبی از رضایت زناشویی فراهم می آورد. از این رو در این پژوهش به بررسی میزان و چگونگی ارتباط هوش هیجانی و سلامت عمومی زنان و مردان متاهل با میزان رضایت زناشویی آنان می پردازیم. روش پژوهش، از نوع مطالعات همبستگی می باشد که بر روی 160 نفر (80 مرد- 80 زن) که به صورت خوشه ای تصادفی از بین ساکنان شهر دامغان انتخاب شده بودند اجرا شد. تمامی زوج های انتخاب شده، حداقل 2 سال از زندگی مشترکشان می گذشت و دارای فرزند بودند. برای جمع آوری داده از پرسشنامه رضایت زناشویی (اینریچ)، پرسشنامه هوش هیجانی (سیبر یا شرینگ) و پرسشنامه سلامت عمومی استفاده شد. داده ها از طریق آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه، آزمون تحلیل واریانس دو راهه و نیز آزمون تعقیبی توکی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش بیانگر آن بود که رابطه ی مثبت معناداری بین هوش هیجانی و تمامی مولفه های آن (به جز خود انگیزی در مردان) با رضایت زناشویی زنان و مردان وجود داشت. ضریب تبیین رضایت زناشویی از هوش هیجانی 26/83 درصد در مردان و 34/81 درصد در زنان بود. خود کنترلی و مهارت اجتماعی در مردان و نیز هشیاری اجتماعی و خود آگاهی در زنان، پیش بینی کننده ی رضایت زناشویی آنان بود. همچنین رابطه مستقیمی بین میزان سلامتی مردان و زنان با رضایت زناشویی آنان یافت شد. بعلاوه افزایش سن (تنها در مردان) ،تعداد فرزندان و نیز مدت ازدواج رابطه معکوسی با رضایت زناشویی مردان و زنان داشت. همچنین افراد دارای مدرک تحصیلی فوق لیسانس رضایت زناشویی بیشتری را نسبت به افراد دارای سیکل و دیپلم داشتند.

رضایت زناشویی، سلامت عمومی، هوش هیجانی