امیررضا کریمی آذری - استادیار،دانشکده معماری هنر دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مریم صدیقی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده هنر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تحصیلات تکمیلی شهر رشت

شهرها بعنوان مکان زندگی و فعالیت انسان بخش مهمی از محیط است که باعث کیفیت زندگی واحساسات انسانها به خصوص کودکان میشود. خانه بخش عمده ای از محیط و زمان زندگی روزمرهکودکان را به خود اختصاص داده و ارتقاء کیفیت این فضا می تواند در سلامت روح و روان کودکان مؤثرباشند . تعاملات و روابط اجتماعی و رضایتمندی افراد از جمله مسائلی است که در زندگی امروزه بهفراموشی سپرده شده است و بیشترین آسیب ها از این مهم متوجه کودکان است.هدف این پژوهش بررسیرضایتمندی کودکان از فضاهای سبز است. در این مقاله پس از پرداختن به نظریه های موجود و با استفادهاز ابزار پرسشنامه، رابطه فضای سبز یا میزان رضایتمندی کودکان مورد بررسی قرار گرفته و تحلیل داده هابراساس آمار توصیفی استباطی است.تحقیقات پیرامون توجیهات محیطی افراد نشان داد که کودکانمحیط های طبیعی و فضاهای سبز را به محیط های بسته ترجیح می دهند و این امر به اهمیت طراحی اینفضاها می فزاید. سکونت در کنار فضای سبز به مدت طولانی باعث افزایش سلامت روان می شود و در بهبودمؤلفه های مربوط به سلامت روان اهمیت دارد. هرچه فضای سبز در اختیار ساکنان مجتمع های مسکونیقرار داده شود میزان آسیب روانی کاسته می شود.

مجتمع های مسکونی، کودکان، رضایتمندی، فضای سبز