مهرداد فضلی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد دامغان
مهدی حبیبیان - عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی پردیسان

فناوری های نوین بعنوان فناوری های کلیدی و محور توسعه پایدار، از مهمترین یافته های انسان در عصر حاضر و راهگشای مشکلات بشریت در هزاره سوم می باشند و موقعیت کشورها نسبت به یکدیگر در گرو امکانات بالقوه و توانایی آنها در حیطه علوم و فناوری های نوین است. امروز وجود «موزه» ، بویژه موزه های هنری در هر شهر، نماد و مظهر رشد و کمال فرهنگی مردم آن شهر محسوب می شود با توجه به اقلیمی که در آن معماری و زندگی میکنیم میتواند سکوی پرشی برای پرواز به سوی معماری پایدار باشیم. دقت به این مهم راه برای استفاده از نیروی طبیعی نظیر خورشید باد و آب وغیره می کند و استفاده از منابع فسیلی را به حداقل میرساند لذا توجه به فاکتورهای اقلیمی منطقه نظیر خصوصیات اقلیمی هر زمینه باد- باران - تغییرات دمای هوا در شب و روز – دمای هوا- جریان هوا- وضعیت آسمان- آفتاب تابش و غیره امری ضروری است. زمینه گرایی الگویی است برای خلق محیط مطلوب تر لذا شناخت وآگاهی بیشتر ودرکی عمیقتر نسبت به زمینه و محیط برای معماران وطراحان امری ضروری واجتناب ناپذیر است. عرصه کار معماران نیز با اهداف زیر تبیین می شود : استفاده فناوری های نوین در کمترین و استفاده از مصالح تجدید پذیر و حفاظت و عرضه انرژی و بازیافت کامل آن بدون ایجاد آلودگی است.که استفاده از این فناوری ها ما را در دستیابی به ساخت و ساز پایدارکمک فراوانی می کند.

فناوری های نوین ، موزه ، اقلیم ، مصرف انرژی ، ساخت و ساز پایدار