مریم احمدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد زراعت، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین، خوزستان، ایران
محمد حسین قرینه - دانشیار، گروه زراعت، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین، خوزستان، ایران
قدرت اله فتحی - استاد، گروه زراعت، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین، خوزستان، ایران
منوچهر سیاح فر - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خرم آباد، لرستان، ایران

امروزه استفاده از منابع مواد آلی و کود های بیولوژیک به طور روزافزون در حال گسترش است. به منظور بررسی اثر کود آلی ورمی کمپوست و کود های زیستی فسفات و باکتری ریزوبیوم بر رشد و عملکرد سویا در کشت دوم، آزمایشی در سال 1392 در مرکز تحقیقات کشاورزی خرم آباد انجام گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول سطوح مختلف کود ورمی کمپوست شامل صفر، 5، 10، 15 تن ورمی کمپوست در هکتار و فاکتور دوم تلقیح با کودهای بیولوژیکی که شامل تلقیح با بارور 2 ،تلقیح با باکتری همزیست تثبیت کننده نیتروژن ، تلقیح توام با ب اکتری ها و عدم تلقیح بود. همچنین یک کرت به عنوان شاهد که در آن 120، 80 و 40 کیلوگرم در هکتار به ترتیب اوره، سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم بکار برده شده و به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با تیمارهای قبلی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد ورمی کمپوست و تلقیح باکتری بر اکثر صفات اندازه گیری شده تاثیر معنی داری داشت. افزایش مصرف ورمی کمپوست و تلقیح توأم ریزوبیوم و بارور 2 تاثیر مثبتی بر افزایش عملکرد دانه، تعداد غلاف در ساقه اصلی و فرعی و تعداد غلاف در متر مربع داشت به طوری که بیشترین عملکرد دانه با میانگین 3324/9 کیلوگرم در هکتار از تیمار 15 تن ورمی کمپوست در هکتار به دست آمد. نتایج نشان داد کمترین تعداد غلاف پوک در تیمار V4B4 به دست آمد.

تلقیح باکتری، سویا، کود های زیستی، ورمی کمپوست