محبوبه امیری بورخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب دانشگاه گیلان
محمدرضا خالدیان - استادیار گروه مهندسی آب دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
افشین اشرف زاده - استادیار گروه مهندسی آب دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
علی شاهنظری - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

کیفیت آب در کنار کمیت آن همیشه مدنظر بوده است. یکی از منابع مهم تامین آب در بخش شهری،صنعت و کشاورزی منابع آب زیرزمینی هستند. پایش کیفیت منابع آب زیرزمینی مجاور دریا از اهمیت بیشتریبه دلیل احتمال هجوم آب شور برخوردار است. روشهای زمین آماری یکی از پیشرفته ترین تکنیک ها به منظورارزیابی و پایش کیفیت منابع آبزیرزمینی می باشند. در این تحقیق از روش درونیابی کریجینگ برای بررسیشاخص کیفی EC آب های زیرزمینی دشت مازندران در دو سال 1365 و 1392 مورد استفاده قرارگرفته است. داده ها از شبکه پایش آب های زیرزمینی شرکت آب منطقه ای مازندران در دو ماه اردیبهشت و آبان جمع آوریشده و پس از نرمال سازی با استفاده از روش کریجینگ معمولی، نقشه های شوری آب زیرزمینی در محیط GISتهیه شد. نتایج نشان داد که شوری آب های زیرزمینی در محدوده هدایت الکتریکی بالای دو دسی زیمنس برمتراز سال 1365 تا 1392 به تدریج کاهش یافته است و در سال 1392 به حداقل خود رسیده است. شایان ذکراست که محدوده هدایت الکتریکی یک تا دو دسی زیمنس برمتر نیز افزایش معنی داری داشته است.

کیفیت آب زیرزمینی، کریجینگ، هدایت الکتریکی، GIS