تجربه مدیریتی ( برنامه ریزی و کمک در تأسیس تعاونی آبداران روستایی )

آب یک ماده حیاتی است که زندگی همه موجودات زنده به آن بستگی دارد و در همه تاریخ با توجه به نوع زندگی عموماً انسانها به انحاه مختلف با آن درگیر بوده اند تا به امروز که برای استحصال، بهره برداری و کیفیت آن دستگاه عظیمی مثل شرکتهای آب و فاضلاب، متولی آن و به ساماندهی و زمینه سازی برای بهره برداری سالم و کنترلهای کمی و کیفی آب مشغول هستند . آب آشامیدنی در روستاها نیز با کمی تغی یرات، همان روند را طی کرده و در سالهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در هر سال به کیفیت انجام کار افزوده شده است . از آغاز اجرای عملیات آبرسانی به روستاها که ادارات و نهادهای مختلفی عهده دار انجام آن بوده اند، متأسفانه هر یک از این نهادها متناسب با استانداردهای زمان خود و شرایطی که در آن زمان حاکم بوده و بدون در نظر داشتن آینده و با تکنولوژی همان زمان ، فقط سعی در انجام وظیفه ای داشته اند که به انها محول می شده است . بعد از چندین سال تلاشهای تأمین آب، به علت مجانی بودن خدمات و عدم مشارکت بهره برداران ، شبکه ها و تأسیسات آبرسانی با سرعت بسیار زیاد مستهلک شدند، بهم ین دلیل دولت پیشنهاد تشکیل شرکتهای آب و فاضلاب روستایی را ارائه و به صورت قانون به تصویب رساند ه و ابلاغ کرد و این در حالی بود که عمر مفید تأسیسات آبرسانی اکثر روستاها پایان یافته و دچار استهلاک شدید شده بودند، در اوایل کار و حتی قبل از تشکیل شرکتهای آبفا ر، نیروهای اجرایی عمدتاً از ساکنین روستا بوده که توسط معتمدین یا شورای روستا انتخاب شده و از بابت کارهایی که انجام می دادند از محل آب بهایی که جمع آوری می شد دستمزد آنان پرداخت می گردید، و کار نگهداری شبکه و تأسیسات عمدتاً کار دوم این افراد بوده و شغل اصلی آ نان کشاورزی و دامداری و بعضاً وظایف آبداری را بدون هیچ چشم داشتی انجام می دادند، البته در پاره ای دیگر از روستاها معتمدین و شورای روستا، علاوه بر پرداخت دستمزد، آبداران را بیمه نیز می نمودند . پس از تشکیل شرکتهای آب و فاضلاب روستایی در سال 1377 ، این شرکتها به صورت قانونی عهده دار وظایف مربوط به تأمین آب آشامیدنی ونگهداری وبهره برداری از تأسیسات آب آشامیدنی روستایی شدند