امین ماهان - پژوهشگر دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
نسیم رفیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معماری دانشگاه پردیس علوم و تحقیقات بروجرد-ایران
زهره عزتی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معماری دانشگاه پردیس علوم و تحقیقات بروجرد-ایران

با ظهور مدرنیسم و انقلاب صنعتی در اروپا و سپس سرایت آن به سایر نقاط دنیا تغییرات عمده‏ای در سیستم آموزش معماری پدید آمد که ثمره‏ی آن آموزش‏هایی از نوع بوزار و تحت سیطره‏ی باوهاوس بود. در معماری سنتی ما ایرانیان، تربیت معماران در آن زمان به روش «فرد به فرد» یا «استاد-شاگردی» انجام می‏شد که مدت زمان زیادی را به خود اختصاص می‏داد ولی از سادگی، شفافیت و اخلاق معماری برخوردار بود. آموزش آکادمیک و برنامه‏ریزی شده معماری، از حدود سال 1318ش در ایران راه‏اندازی شد. در این مقاله سعی شده تا با بررسی تطبیقی و مقایسه روند آموزشی در مکاتب گوناگون آموزش معماری به خصوصیات هرکدام پرداخته شود و برآنیم تا با بررسی روند آموزش در ایران و سایر کشورها، انواع شیوه‏های آموزش معماری را معرفی کنیم و کمبودهای هرکدام شناسایی گردند و تربیت‏ یافتگان هرکدام از این دستگاه‏های آموزشی را به لحاظ روانشناسانه مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.

آموزش، آموزش معماری، بوزار، باوهاس، آموزش سنتی