بررسی و تحلیل تأثیرات تکنولوژی و فن آوری های نوین برساختار معماری فرم های گنبدی شکل

الگوهای معماری اجدادی با استفاده از روش ها و مصالح جدید به منظور افزایش سرعت ساخت، سبک سازی، افزایش عمر مفید و نیز مقاوم نمودن ساختمان در برابر زلزله را بیش از پیش مطرح کرده است. حل مشکلاتی نظیر زمان طولانی اجرا عمر مفید کم و با هزینه زیاد اجرای ساختمان ها نیازمند ارائه راهکارهایی به منظور استفاده عملی از روش های نوین و مصالح ساختمانی جدید جهت کاهش وزن و کاهش زمان ساخت، دوام بیشتر و نهایتاً کاهش هزینه اجراست. یکی از موارد در سبک سازی سقف استفاده از فرم گنبد است که یک عنصر پایدار و مقاوم در برابر زلزله و یک عنصر یادمانی است. استفاده از گنبدها روش آسان و اقتصادی جهت پوشش سطوح یکپارچه بدون ستونگذاری در داخل می باشد. گنبدها از دیرباز در معماری ایران بکار گرفته شده اند.توسعه گنبدها در ایران در روزگاران قدیم با سنگ و به تدریج آجرکاری و مصالح سنگی بوده است. سپس در عصر مدرن ابتدا آهن برای نخستین بار برای چهارچوب اسکلتی ساختارهای گنبدی بکاررفت و سپس بطور وسیعی از بتن ساده با فشار مقاومت خود در بناهای جدید برای اجرای گنبدها استفاده گردید. اضافه کردن فلز برای مسلح کردن در برابر کشش، راهکاری جدید در مهندسی سازه بوجود آورد که منجر به ساخت گنبدهای مدرن توسط بتن مسلح گردید. همچنین از گنبدهای فولادی، گنبدهای الومینیومی و گنبدهای چوبی و سایر روش ها برای ساخت گنبد استفاده شده است. این مطالعه که با روش تحلیلی- توصیفی و مطالعات کتابخانه ای و به طور مقایسه ای انجام شده است تحلیل گنبدهای سنتی و ساختار معماری آنها مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه تأثیر تکنولوژی های نوین در شکل گیری فرم های متنوع گنبدی شکل با ساختاری متفاوت جهت استفاده بهینه از فضا و بهبود کیفیت فضای معماری مورد مداقه قرار گرفته و نهایتاً با جایگزین شدن این نوع گنبدها به جای گنبدهای سنتی وارد دنیای جدیدی از فضای معماری شویم.

Keywords:

صنعتی سازی , گنبدهای سنتی , گنبدهای مدرن , تکنولوژی