بررسی چالشهای تربیت بدنی برای کاربرد فناوری اطلاعات در مدارس هوشمند ابتدائی

هدف از پژوهش حاضر شناسایی موانع کاربرد فناوری اطلاعات در درس تربیت بدنی مدارس هوشمند دوره ابتدایی اداره آموش و پرورش منطقه انزل می باشد. از این رو، تمامی آموزگاران تربیت بدنی، معاونان پرروشی و تربیت بدنی، مدیران مدارس، معاون آموزگاران چند پایه و تک پایه که درس تربیت بدنی را خودشان تدریس می کنند به صورت برابر با جامعه آماری انتخاب شدند (N=161) و به پرسش نامه محققان ساخته 34 سوالی پنج ارزشی لیکرت پاسخ دادند. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه بر اساس اصطلاحات محققان مدیریت ورزش مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (91%) به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عامل اکتشافی برای اولویت بندی هر یک از آنها از آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج تحلیل عامل اکتشافی نشان داد که بر اساس تعیین واریانس تجمعی 69 درصدی و با حذف پنج گویه، تعداد 6 مانع انسانی (6/87)، امکاناتی- تجهیزات (6/11)، فنی (4/45)، فرهنگی (4/41)، مالی (2/75) و توانایی حرفه ای (2/24) شناسایی شدند و نتایج آزمون فریدمن نیز نشان داد که هر کدام از آنها به ترتیب مهمترین نقش برای عدم کاربرد فناوری اطلاعات در ورزش و درس تربیت بدنی مدارس هوشمند مقطع ابتدایی را داشتند (λ2=198.55; p≤0.1) به نظر می رسد که برنامه های آموزشی و دوره های ضمن خدمت برای آموزگاران تربیت بدنی مدارس در سطح بسیار پایینی قرار دارد، چرا که نگرش های منفی معلمان تربیت بدنی، مهارتها، دانش و روش های تدریس سنتی و عدم تخصصی بودن آنها، مهمترین عامل برای عدم کاربرد فناوری اطلاعات در درس تربیت بدنی مدارس هوشمند ابتدایی بشمار می رود. بنابراین انتظار می رود که علاوه بر بهبود امکانات و زیرساخت های مناسب تشکیل گروه های طراحی شغل و دوره های ضمن خدمت برای تغییرات نگرشی تمامی افرادی که درس تربیت بدنی تدریس می کنند به فناوری اطلاعات و نیز راه اندازی المپیادهای ورزشی درون مدرسه ای، منطقه ای، استانی و کشوری می تواند عامل اثرگذار در این زمینه باشد.

Keywords:

فناوری اطلاعات , دانش آموزان ابتدائی , آموزگاران , تربیت بدنی , مدارس هوشمند