علیرضا باقریه - عضو هیات علمی، دانشگاه ملایر
میثم غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه ملایر

در تحلیل متداول ساختمان ها و سازه ها، مهندسان اغلب قاب های ساختمانی و پی را بصورت مجزا تحلیل می کنند و سازه را به صورت پایگیردار یا مفصلی فرض میکنند. سپس به تحلیل سازه میپردازند و در انتها با استناد به نتایج تحلیل صورت گرفته اعضای سازه اعم از تیر وستون را طراحی میکنند. نشست تفاضلی نقاط مختلف یک سازه میتواند باعث آسیب دیدن روسازه گردد. در روشهای رایج میزان نشستتفاضلی در تحلیل مجزای دال فونداسیون تعیین و مقدار آن به میزان مجاز محدود می گردد. ضوابط موجود در تعیین نشست تفاضلی مجازسازه ها اغلب تجربی است و چندان تابع نوع طراحی و روش اجرای سازه نمی باشد. بنابراین باید ضوابط دقیق تری برای تعیین نشستتفاضلی و مقادیر حدی این پارامتر وضع شود تا از عملکرد مطلوب سازه اطمینان حاصل گردد. در تحقیق حاضر یک سازه قاب خمشیفولادی بدون اعمال نشست طراحی گردید، سپس سازه در نرم افزار اجزای محدود غیرخطی مدل شد. و با افزایش مقادیر نشست های تفاضلی،مورد تحلیل استاتیکی غیرخطی قرار گرفت. با توجه به زاویه دوران تسلیم اعضای اصلی سازه، طبق آیین نامه FEMA-356 و سطوحعملکرد ساختمان، مقادیری برای حد زاویه چرخش خمیری اعضای اصلی سازه تعیین شد و با در نظر گرفتن معیارهای پذیرش، نشستتفاضلی مجاز سازه مشخص گردید نتیجه حاصل نشان داد که، نشست یک ردیف ستون، بدترین نوع بین حالت های نشست تفاضلی بوده ومقدار مجاز 4/9 سانتیمتر برای آن، در سازه مورد مطالعه تعیین گردید.

نشست تفاضلی، ساختمان های فولادی، روسازه، زاویه دوران تسلیم