نگین درخشش - دانشجوی دکتری زیست شناسی جانوران دریا، گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر
عبدالعلی موحدی نیا - استادیار، گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر
نگین سلامات - دانشیار، گروه علوم تشریحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز
محمود هاشمی تبار - استادیار، مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز

کبد یکی از مهم ترین اندام های بدن جانوران محسوب می شود که به عنوان اندام سم زدا و پالایشگر سموم بدن شناختهمی شود و در اغلب مطالعات توکسیکولوژیک به عنوان اندام هدف مورد استفاده قرار می گیرد. برای انجام این مطالعه،از 8 عدد ماهی هامور معمولی استفاده شد. بدن ماهی توسط الکل اتانول 70 % ضدعفونی و پس از جدا کردن بافت کبد، قطعات ریز تقسیم و توسط آنزیم کلاژناز تیپ 4 هضم شدند. سپس سلول های کبدی به مدت 2 هفته در دمای C^30 و میزان 20% (FBS) به همراه ITS کشت داده شدند، سپس دوزهای آلودگی به نمونه ها اضافه و در زمان های 0، 6، 12 و 24 ساعت مطالعه شدند. مورفولوژی سلول ها توسط میکروسکوپ معکوس و درصد بقا توسط سنجش MIT (متیل تیازول تترازولیوم) ارزیابی گردید. آنالیز مورفولوژی نشان داد که دوز 100μm موجب آلفا 50 درصد مرگ سلولی می شود. علاوه بر این، نتایج این تحقیق نشان می دهد که به کارگیری غلظت های پایین آلاینده ی بنزوآلفاپایرن طی تیمار 24 ساعت اثر مهار تکثیر وابسته به دوز و زمان داشته و در دوزهای بالاتر باعث لیز شدن سلول ها و فرآیند نکروزیس در آن ها می گردد.

ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides)، تست سمیت، کشت سلولی، سلول های کبدی، آلودگی نونیل فنول