محمد بهرامی - دکتری رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور شیرا
ناهید علی دادی - کارشناسی ارشد چینه و فسیل از دانشگاه تبریز
عبداله عزیزپور - دانشجوی کارشناسی زمین شناسی دانشگاه پیام نور شیراز

سنگ نهشته های سری های پالئوسن- ائوسن، در بلندی های حاشیه جنوبی دشت بیضا در شمال شیراز در برگیرنده سازندهای پابده، ساچون و جهرم می باشد. از نظر ساختاری، این منطقه بخشی از پیش خشکی چین خورده- رانده زاگرس است که بر پایه ویژگی های ساختاری و رسوبی در زون گذاری و زیرزون آن جای گرفته است. سازندهای فوق واحدهای سنگ چینه ای این ناحیه را به ترتیب از قدیم به جدید تشکیل می دهند. سازند پابده با رخساره عمدتا مارنی گلوبیژرینادار با ضخامت حدود 500 متر مربوط به پالئوسن پیشین است؛ همبری زیرین این واحد پوشیده است، آهک های زیست آوری بخش قربان( از سازند ساچون) به ضخامت حدود 200 متر سازند پابده را به صورت تدریجی می پوشاند؛ سن این واحد، بر پایه آثار سنگواره ای، پالئوسن تشخیص داده شده است، سازند ساچون با رخساره های آواری ( کنگلومرای چرتی پلی میکت، سنگ آهک ماسه ای و شیل) به ضخامت حدود 150 متر به صورت همساز و ناگهانی بر روی بخش قربان قرار می گیرد، سن این سازند نیز بر پایه سن واحدهای زیرین و زبرین پالئوسن اختیار گردیده است. سازند جهرم با رخساره های آهک بیومیکرو اسپارتی تا بیودولومیکرواسپاریتی نزدیک به 450 متر ضخامت دارد و سن آن بر پایه آثار سنگواره های دره بینی پالئوسن میانی تا ائوسن پیشین برگزیده شده است. زون راندگی مه رویان، در حد فاصل دشت بزرگ بیضا و بلندیهای حاشیه جنوبی آن، از دیدگاه تاریخچه زمین ساختی، اهمیتی ویژه دارد از آن رو که پاره ای ناهمسانی های آشکار و ناگهانی را در رخساره واحدها می تواند در مسیر این زون راندگی و بخش های پیرامون آن دنبال نمود.

چینه نگاری ، سرب های پالئوسن - ائوسن ، سازنده پایده ، سازند ساچون ، سازند جهرم