سعید باقرزاده دوغی کلایی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه مازندران

با بررسی در سیاست خارجی روسیه، چنین به نظر می رسد که نقش و حضور این کشور در عرصه های مختلف سیاست بین المللی افزایش یافته است. در حقیقت، روسیه پس از عبور از یک دوره گذار و وفائق آمدن بر مشکلات و تنگناهای سیاسی و امنیتی و نیز دستیابی به نظم و ثبات داخلی، خود را در شرایط یک »قدرت در حال بازسازی « و تجدید حیات یافته می بیند. در این میان، عوامل مهم سیاسی و امنیتی مانند حضور برنامه ریزی شده آمریکا در کشورهای »خارج نزدیک« از طریق انقلاب های رنگی، سرمایه گذاری در صنعت نفت و خطوط انتقال انرژی در کشورهای نزدیک روسیه، مسئله پیکار با تروریسم و گسترش و تعمیق شاخک های نفوذ در حاشیه حیاتی روسیه در خاورمیانه، به لحاظ امنیتی و سیاسی، سبب شده اند تا گرایش قدرتمند در دوران گذشته در رفتار کنونی سیاست خارجی روسیه، تجلی بیشتری یابد. در این راستا، در بحث بحران اوکراین روسیه نشان داد که هزنه رویارویی با آمریکا در صورتی که برهان تعیین کننده تاریخی، فرهنگی و ژئوپلیتیک آن را گریز ناپذیر سازد، برایش قابل پذیرش است.به همین دلیل، دست به اقدامی زد که هیچ قدرتی در طول هفتاد سال اخیر به آن متوسل نشده است. این نخستین بار پس از جنگ دوم جهانی است که کشوری بزرگ در اروپا »سرزمینی را بخود ملحق «می کند. بدین ترتیب، سئوال مقاله آن است که مولفه های سایسی و امنیتی در سیاست خارجی روسیه در اوکراین چه تاثیری در جایگاه این کشور در نظام بین الملل داشته است. بنابراین، در این مقاله سعی خواهد شد ضمن بررسی مولفه های تعیین کننده نظامی گری در بحران اوکراین پرداخته شود.

سیاست خارجی روسیه، بحران اوکراین، مقاومت در برابر ناتو، امنیت انرژی روسیه، عامل سیاسی امنیتی