ایمان علی مامانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مکانیزاسیون و ماشین های کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان
محمد غلامی پرشکوهی - دانشیار گروه مکانیزاسیون و ماشین کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان
محمد قهدریجانی - استادیارگروه مکانیزاسیون و ماشین های کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

امروزه مدیریت بهینه انرژی به منظور دسترسی مطمئن به مناطق تجدیدپذیر یکی ازمهم ترین ارکان توسعه کشورها محسوب می شود. یکی ازمهم ترین منابع جهت توسعه منابع انرژی پاک در کشاورزی پایدار بهره برداری از ضایعات محصولات باغی به عنوان پیش سازی جهت تولید انرژی زیست توده است. دراین مطالعه پتانسیل تولید گاز زیستی با استفاده از زیست توده حاصل از ضایعات باغی (سیب،گیلاس،آلبالو و گردو) بدست امده ازمناطق روستایی چهارگانه(دیزان، ناریان، گراب، و خودکاوند) شهرستان طالقان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین میزان زیست توده متعلق به روستاهای دیزان و گراب می باشد. سهم وسیعی از زیست توده کل حاصل از روستای دیزان_1190/77 کیلوگرم) را محصول گردو به خود اختصاص داد. بیشترین پتانسیل تولید گاز زیستی با بیو گاز متعلق به روستای دیزان با تولید 109377/009 متر مکعب در سال بود. کمترین پتانسیل تولید گاز زیستی با میزان 33746/517 متر مکعب در سال به روستای گراب با سهم اختصاصی حاصل از ضایعات درخت گردو برابر با 239/46 متر مکعب در سال تعلق داشت. میزان تولید گاز زیستی به ازای یک اصله درخت گردو و گیلاس در روستای دیزان به ترتیب 459/52و 29/10 متر مکعب محاسبه شد. بنابراین کاشت درختان گردو وبهره برداری از زیست توده آن جهت تولید گاز زیستی با ضریب بهره وری بالا در این منطقه می تواند زمینه مدیریت بهینه سوخت پاک را فراهم نماید.

مناطق روستایی، افزایش بهره وری،محیط زیست، زیست توده، گاززیستی، سوخت پاک