مهدی صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی دانشگاه تربیت مدرس تهران، استان مازندران، شهرستان نور، بلوار امام رضا(ع)، دانشکده م
مسعود مسعودی - دانشیار بخش مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه شیراز، دانشگاه شیراز، دانشکده محیط زیست
پرویز جوکار - دانشجوی کارشناسی ارشدمدیریت مناطق بیابانی دانشگاه شیراز
چنگیز سعدی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، خاکشناسی دانشگاه شاهد، تهران،

مقاله ای که پیش رو است. بدلیل آنکه به بررسی جامعی در مورد آمایش سرزمین شهرستان داراب می پردازد، اهمیت و ارزش فوق العاده ای ایفا می نماید. آمایش سرزمین و برنامه ریزی منطقه ای سال ها است که در تعدادی از کشورهای توسعه یافته در حال اجرا می باشد و امید است که با اطلاعات به روز کارشناسان اهل فن این مقوله توسعه روز افزونی پیدا کند. در این مقاله مفهوم آمایش سرزمین را بررسی می کنیم و روش کیفی آمایش را تشریح می کنیم و در نهایت اولویت کاربری ها را مشخص می کنیم. نکته مهمی که در این پژوهش انجام شده است. استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی است. در عصر حاضر نیز سامانه اطلاعات جغرافیایی به علت گسترش روز افزون فناوری اطلاعات در بخش های مختلف علوم از جمله آمایش سرزمین مورد توجه قرار گرفته است و به مرور زمان به حجم اطلاعات در این زمینه ها افزوده می شود. امید است که این پژوهش آغازی باشد براهمیت بیشتر مطالعات در زمینه امایش سرزمین و برنامه ریزی منطقه ای در کشور، زیرا که این پژوهش ها علاوه بر برآورده کردن نیازهای مادی به تامین نیازهای معنوی جوامع کمک زیادی خواهند کرد.

آمایش سرزمین، شهرستان داراب، روش کیفی آمایش، سامانه اطلاعات جغرافیایی