محمود مهبودی - مهندسین مشاور پرداراز

مشارکت شهری را می توان به معنا ی شرکت و حضور جدی، فعال، آگاهانه و ارادی، سازمان یافته و مؤثر افراد، گروهها و سازمانهای شهری در فعالیتهای اقتصادی اجتماعی و فرهنگی زندگی شهری برای نیل به اهداف جمعی شهری دانست. اگرچه مشارکت به شکل نوین آن در قالب یک فعال یت سازمان یافته و به معنا ی دخالت همه جانبه مردم در فرآ یندهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد عملا از دهه 1960 مطرح گرد ید، اما تجربیات جهانی نشان می دهد که دهه 1980 به بعد در برنامه های توسعه و همچنین توسعه شهری توجه فزا ینده ای به رویکرد مشارکتی صورت گرفته است تا جا یی که در حال حاضر مشارکت شهری رمز موفقیت پروژه توسعه شهری و همچنین یکی از معیارهای ارزیابی عملکرد نظام مدیریت شهر ی و ارکان آن (شورا و شهرداری) است (پرداراز 1383 ). شهر شیراز به عنوان قلب فرهنگی کشور دارای بافتها ی فرسوده متعدد اعم از تار یخی ،میانی و حاشیه ای می باشد که به تدر یج و به دلایل مختلف در حال نابود ی است . شا ید پاره ای از علل اساسی ا ین مرگ تدر یجی به خصوص در بافت تاریخی عدم مشارکت وحضور جد ی مردم در برنامه ها ی و طرح ها توسعه شهر ی، عدم ارتباط دو سو یه بین مردم و مد یریت شهری و عدم هماهنگی بین سازمان ها ی مسئول باشد . این نوشتار بر آن است تا ضمن بررسی دیدگاه های صاحبنظران و تجربیات جهانی در ا ین زمینه، شناخت میزان و نحوه مشارکت مردمی در وضع موجود بافت فرسوده فرهنگی تار یخی شیراز را مورد توجه قرار دهد و سپس به بررسی عوامل مؤثر بر مشارکت، پیش شرط های اصل ی تحقق مشارکت شهر ی، موانع و بازدارنده ها آن بپردازد و در پا یان روشها ی جلب مشارکت مردم در طرحها ی توسعه شهر ی در بافتها ی فرسوده را بیان نماید.

مشارکت- نهادسازی مشارکتی- مشارکت شهری- بافت های فرسوده