تاثیر کاهش فشار بر درشت بلورهای پلاژیوکلاز ، در گدازه های مجموعه ی آتشفشانی هزار

مجموعه ی آتشفشانی هزار در جنوب غربی شهرستان راین واقع شده و آخرین فاز آتشفشانی ائوسن را در استان کرمان شنان می دهد. این مجموعه شامل تناوبی از گدازه، مواد آذرآواری و رسوبات تخریبی است که تحت تاثیر چین خوردگی و شکستگی های زیادی قرار گرفته اند. گدازه های مورد مطالعه از نظر غیر ژنتیکی شامل انواع برش های آتشفشانی و ماسه سنگ های آتشفشانی و سنگ های رسوبی شامل آهک، سیلتستون و ماسه سنگ هستند. جزئیات گدازه ای از دیدگاه سنگ نگاری در دو ردهی بازالت آندزیتی و بازالت آندزیتی الیون دار قرار گرفته و دارای کانی های پلاژیوکلاز، پیروکسن، الیوین، کانی های فرعی و کانی های ثانویه هستند. تجمعات گلومرویورفیری به وفور در این گدازه ها مشاهده می شود. بافت های پوئی کیلیتیک، پیلوتاکسیتیک، گلومرویورفیری، پورفیری ، اینتر گرانولار و تراکیتی از جمله بافت های شاخص این سنگ ها می باشند. بلورهای درشت پلاژیوکلاز و پیروکسن موجود در گدازه ها اغلب دارای بافت های غیر تعادلی نظیر بافت غربالی، منطقه بندی و تحلیل یافتگی هستند. درشت بلورهای پیروکسن در برخی موارد به شدت خرد شده اند. شواهد ذکر شده نشانگر ایجاد شرایط غیر تعادلی در نتیجه ی کاهش فشار ماگما در حین صعود به طرف سطح زمین است.