بررسی شرایط رشدی کفال بیاح Liza abu (Heckel, 1843) با استفاده از شاخص طولی -وزنی دربخش شمال غربی خلیج فارس

هیدروکربن های چند حلقه ای گروه مهمی از ترکیبات آلاینده محیط زیست دریا هستند که با تجمع در رسوبات دریایی تاثیرات نامطلوبی در اکوسیستم دریا به جا می گذارند. یکی از راه های پاکسازی این آلاینده ها، بهره گیری از روش های زیستی با استفاده از کشت های مخلوط میکروارگانیسم هاست. در این تحقیق تجزیه زیستی پیرن که یک هیدروکربن چهار حلقه ای و مقاوم به تجزیه است، با استفاده از کشت های مخلوط باکتریایی جداشده از رسوبات دریایی آلوده به نفت خلیج فارس، مورد مطالعه قرارگرفته است. در این مطالعه ابتدا فلور میکروبی حوزه های نفتی سروش، نوروز و ابوذر با نمونه برداری از 20 نقطه در زمستان و تکرار آن در 8 نقطه در تابستان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده در هر دو زمان نمونه برداری نشان داد که سه منطقه بیشترین جمعیت میکروبی را داشتند. قابلیت رشد 437 سویه جدا شده از نقاط نمونه برداری شده، در محیط کشت حاوی پیرن در قالب کشت های مخلوط مورد ارزیابی و در نهایت باکتری های چهار نقطه، نمونه برداری برای انجام مطالعه بعدی انتخاب شدند. ازمیان ایزوله های منتخب با ویژگی رشد و تجزیه احتمالی پیرن، سه سویه برتر مورد ازمون های شناسائی قرار گرفتند که سه سویه مختلف از جنس آلکانی وراکس بودند. آزمایشات تجزیه پیرن در قالب پنج تیمار شامل یک تیمار مخلوط سه تائی و سه تیمار مخلوط دو تایی از سویه های الکانی وراکس و یک کشت مخلوط از باکتری های ایزوله شده از یکی از نقاط نمونه برداری با ویژگی مناسب رشد در محیط پیرن انجام شد. تیمارها درمحیط کشت مارین براث حاوی 100 میلی گرم در لیتر پیرن انجام و رشد باکتریها و تغییرات pH در مدت 21 روز بررسی شد. تمام محیط های کشت با حجم مساوی استونیتریل استخراج گردید. سپس با استفاده از روش HPLCمیزان پیرن باقی مانده تعیین و درصد پیرن تجزیه شده محاسبه گردید. نتایج نشان داد که بیشترین تجزیه پیرن در تیمار کشت مخلوط سه تائی سویه های الکانی وراکس و به میزان 42 درصد بوده است.

Keywords:

کشت مخلوط , پیرن , هیدروکربن های آروماتیک , رسوبات دریایی