علیرضا نتاج اول - کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست هوافضا (رئیس دایره و گروه های کارشناسی)

آلاینده هایی که در اثر فعالیت های روتین صنایع وارد محیط زیست می شود را می توان به دو بخش آلاینده های ناشی ازفرایند های صنعتی مانند فاضلاب های صنعتی، پسماند های صنعتی و ویژه، آلاینده های هوای ناشی از فرایند های اصلی، انرژی های آزادشده و ... و آلاینده های ناشی از فرایند های پشتیبانی و عمومی مانند فاضلاب انسانی، پسماند های عادی، مصرف انرژی و ... تقسیم کرد؛ انتشار و تخلیه این آلاینده ها معمولا از الگوی مشخص تبعیت می کند و در برنامه های مدیریت محیط زیست ارزیابی و کنترل و توسط سازمان های بالادست تحت نظارت قرار می گیرد اما بخشی از آلاینده های وارد شده به محیط زیست از الگوی خاصی پیروی نمی کند و ممکن است در هر زمان، مکان و شرایطی در سطوح مختلف و با شدت های متنوع اتفاق بیافتد که از آن می توان به عنوان رویداد های محیط زیستی نام برد. علیرغم، اختصاص بند واکنش در شرایط اضطراری در سیستم های مدیریت محیط زیستی مانند ایزو 14001 هنوز سازکار مشخصی برای چگونگی ثبت و تحلیل این نوع رویداد ها مشخص نشده است و اغلب سازمان هایی که موفق به استقرارسیستم های مدیریتی می شوند این بند استاندارد را با اضافه کردن چند بند ساده در روش های اجرایی تدوبن شده مستقل و یا یکپارچه با سایر سیستم ها پوشش داده و با اجرای چند مانور نمادین تکمیل می کنند و پر واضح است بابررسی سوابق حوادث محیط زیستی ایران و سایر نقاط جهان این روش نمی تواند ضمانت مطمئنی در حفظ محیطزیست از آسیب های ناشی این رویدادهای ناخواسته باشد . لذا در این روش سعی شده این حوادث با دقت بیشتر رصد و اقدامات اصلاحی و پیشگیرانه متناسب با آن و با توجه به پیامد، تکرار و ملاحظات فنی و اقتصادی لحاظ و اجرا گردد

رویداد، محیط زیست، شرایط اضطراری، آلاینده ها، انتشار، تخلیه، نشت