ارزیابی ریسک زیست محیطی رآکتور تحقیقاتی تهران

از آغاز به کار راکتور هسته ای تحقیقاتی تهران بیش از 45سال می گذرد. درطی این مدت، محیط زیست اطراف همواره تحت تأثیر احتمالی نشت برخی از رادیونوکلئیدها بوده است. برنامه مانیتورینگ سایت های هسته ای برای اطمینان از عدم نشت موادرادیواکتیو در محیط آزاد ، امری ضروری است. در این مطالعه، آلودگی زیست محیطی احتمالی رآکتور تحقیقاتی تهران درسال 1393 مورد بررسی قرار گرفت. آلودگی احتمالی هوای محیط اطراف رآکتور به مواد پرتوزا در شرایط کارکرد طعیعی راکتور با اندازه گیری میزان اکتیویته رادیونوکلئیدها در فیلترهای فایبر گلاس وچارکل ویااستفاده از ریش اسپکترومتری گاما تعیین شد. همچنین میزان آلودگی احتمالی خاک، برگ درختان کاج وآب های آزاد موجود منطقه با نمونه برداری از محیط سایت وآنالیز اسپکترومتری گاما مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آنالیز فیلترها نشت بسیار پایین تر از حدود مجاز را برای رادیوایزوتوپ های باریم- 140 ، لانتانوم- 140 ، استرانسیوم- 91 ، سریم- 139ید 131نشان داد. در نتایج آنالیز نمونه های خاک تنها رادیوایزیتوپ سزیم- 137 با مقدار اکتیویته متوسط 0/16±2/72 بکرل/ کیلوگرم مشاهده شد. در هیچ یک ازنمونه های گیاه و آب، اکتیویته ای مشاهده نگردید. درحالت کلی، نتایج نشان می دهد که راکتور تحقیقاتی تهران از نظر مسایل زیست محیطی بسیار ایمن بوده و در شرایط کارکرد معمول، هیچ گونه تهدیدی برای کارکنان و جمعیت ساکن در اطرافراکتور تهران وجود ندارد

Keywords:

رآکتور تحقیقاتی تهران , ریسک زیست محیطی , رادیواکتیویته