نگرشی تحلیلی بر سن مسوولیت کیفری در حقوق کیفری جمهوری اسلامی ایران (با تکیه بر قوانین ومقررات مربوط به مجازات قصاص نفس)

یک نگاه عمیق به اهداف حقوق، هر عقل سلیمی را متوجه کودکان داخل در قلمرو حاکمیت حقوق می کند.بدین تفسیر که نیل به بسیاری از اهداف حقوق در پرتو توجه ویژه به وضیت کودکان در جامعه میسر می شود.کودکان سرمایه اصیل و تأمین کننده نیروی انسانی یعنی مهمترین منبع پیشرفت یک کشورند. چنانچه رفتار مابا این منبع (که حتی از منابع طبیعی رشد یک کشور هم غیرقابل جایگزین تر است) ناشیانه و از سر غفلتباشد، یقیناً هیچ برنامه توسعه یا «چشم انداز» یا مصلح جویانه ای نمی تواند از بروز انواع عوامل لرزان کننده توسعه پایدار جلوگیری کند در واقع نادیده گرفتن مصالح کودکان به معنای نادیده گرفتن مصالح کشور است و بر این مبنا چنانچه حقوق نتواند فرآیند جامعه پذیری کودکان را امن و پیش بینی پذیر و منافع آنها را تأمین کند، هرگز به اهداف عالیه اش دست نخواهد یافت.اطفال در صورت ارتکاب جرم مبری از مسئولیت کیفری هستند و تربیت آنان با نظر دادگاه به عهده سرپرستاطفال و عندالاقتضاء کانون اصلاح و تربیت اطفال می باشد.با درنظر گرفتن شرایط خاصی بخصوص، تعریف طفل و طفولیت، تعیین سن بلوغ فکری به جای سن بلوغجسمی و جنسی به عنوان سن مسؤولیت کیفری و تعیین حدود سن مسؤولیت کیفری بدون تبعیض جنسیتی،به نظر می رسد که مشکل خاصی در مورد سن مسؤولیت کیفری باتصویب قانون مستقل مستؤولیت کیفری بهویژه در بحث قتل عمدی توسط اطفال وجود نداشته باشد.

Keywords:

قتل , طفل , بلوغ , قصاص نفس , تعزیر , صغر سن , بزهکاری اطفال