نقش حقوق سیاسی شهروندی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و مدیریت جهانی

شهروندی رابطه ای است که بین فرد و حکومت وجود دارد و رابطه ای دوسویه است که در برگیرنده طیف وسیعی ازحقوق و تکالیف می باشد . در یک حکومت مردم سالار ، قانون اساسی ، به عنوان یک میثاق ملی و مهمترین سندحقوقی، زمامداری را سامان می بخشد تا حکومت و مردم در روابط متقابل خود، مکلف به رعایت قانون شوند. امروزهحقوق سیاسی بخشی از حقوق انسانی و شهروندی در هر قانون اساسی محسوب میشود و یکی از عوامل مؤثر بر مشارکتسیاسی شهروندان به شمار میرود. در سالهای اخیر ، موضوع حقوق سیاسی شهروندی ذهن محققان را به خود مشغولداشته و بخش عمده ای از عدم تحقق آن را ناشی از قوانین داخلی از جمله حاکمیت قوانین اسلامی بر روح کلی قوانینمدون می دانند و ادعای نقض حقوق بشر از سوی نهادهای بین المللی بر این موضوع دامن می زند؛ حال آنکه به نظر میرسد تغییر نگرش حاکم نسبت به ایستایی و ارتجاع نگرشهای اسلامی و استفاده از ظرفیت بالای فقه پویا، می تواند یکیاز راههای مهم رفع موانع موجود باشد .با این توصیف ، ضرورت دارد اصول قانون اساسی باز معرفی شده و نظام حقوقیکشور را برطبق آن سازماندهی کنیم و شورای نگهبان با ارائه تفسیری دقیق از قانون اساسی ، راه را بر هر نوع تفسیرسلیقه ای در این زمینه ببندد. بدون تردید تمسک علمی به مبانی اسلامی و اجرای دقیق قانون اساسی می تواندجمهوری اسلامی را به یک الگوی مناسب در مدیریت جهانی تبدیل نماید.

Keywords:

حقوق سیاسی , حقوق شهروندی , قانون اساسی , مدیریت جهانی