مدیریت مصرف ومصرف گرایی از نگاه تعالیم دین اسلام (قرآن ونهج البلاغه)

مصرف، یکی از شاخص های کلان اقتصادی است، که سایر زنجیره های اقتصادی از جمله تامین، تولید، مبادله وتوزیع رااز خود متاثر می کند از این رو مصرف ومصرف کننده در روابط اقتصادی نقش تعیین کننده دارند. مصرف گرایی، اصالتدادن به مصرف و هدف قرار دادن رفاه و دارایی های مادی است . اسلام با تاکید بر لزوم حفظ مال، تامین نیازهای زندگی،سرمایه گذاری اقتصادی، تامین رفاه زندگی برای خود و افراد تحت تکفل با معیار رعایت اعتدال و میانه روی، مسلمانان رابه مصرف دعوت کرده و از هر گونه اسراف، تبذیر و ... در مصرف منع کرده است . مصرف گرایی آثار متعدد و گوناگوناقتصادی، سیاسی و روانی را در جامعه بر جا می گذارد .خطرناکترین مصادیق مصرف گرایی واسراف، افراط در رفاه طلبی،لذت جویی وتجمل گرایی است که در قرآن وروایات اسلامی از آن با عنوان های: اتراف و تنعم یاد شده است . لذا ازنگاه تعالیم دین اسلام اصلی ترین اقداماتی که انجام دادن آنها به منظور مدیریت مصرف لازم وضروری است، عبارتند از:برنامه ریزی، میانه روی، رعایت اولویت ها، همدردی درتنگناهای اقتصادی، رعایت بیشترین بازدهی اجتماعی، سادهزیستی ودر نظر گرفتن جامعه است. بنابر این مصرف هر چه به این معیارها نزدیک باشد، پسندیده تر وهرچه دورتر باشد،نکوهیده تر ونارواتر است.

Keywords:

مدیریت مصرف , مصرف گرایی , اسراف , تعالیم دین اسلام