سیدمحسن حسینی - کارشناس ارشد مطالعات خلیج فارس دانشگاه علامه طباطبائی

سیاست های قطر در قبال بیداری اسلامی درعین حال «حقایق» جدیدی را نیز برملا می سازد. بخصوص از نظر ماهیت روابط این کشور به عنوانیک دولت کوچک با همسایگانش ازجمله عربستان. همین «حقایق جدید» است که می طلبد تا در بسیاری از باورهای گذشته نسبت به کشورهای حوزه خلیج فارس که برخی آنها را غیر قابل تصور می دانستند، تجدیدنظر شود. ازجمله این حقایق اینکه قطر کاری نمی کند که «به ضرر منافععربستان سعودی» باشد و حتی شاید بشود گفت بین آن دو یک نوع هماهنگی از پیش وجود دارد. این مساله یک وجه دیگر از روابط عربستان وقطر را آشکار می سازد که تاکنون از سوی ناظران پنهان مانده بود زیرا کسانی که به تحلیل ابعاد رقابت قطر و عربستان و تلاش قطر برای خروجاز زیر عبای عربستان توجه داشتند معتقد بودند قطر به گونه ای حرکت می کند که به ضرر عربستان باشد. ریشه این رقابت و نزاع مبتنی برهمان اصلی بود که می گوید دولت های کوچک پیوسته تلاش می کنند با دولت های بزرگ همسایه خود چالش کنند، لیکن می بینیم سیاستهای قطر این موضوع را تایید نمی کند . روشن است که سیاست های قطر درباره اوضاع یمن یا جنگ داخلی در لیبی یا استمرار خشونت ها درسوریه به گونه ایست که به ضرر عربستان نباشد و حتی درنهایت به سود این کشور باشد. برای مثال قطر نقشی کلیدی در کشف عواملی داشتکه می خواستند ساختمان سفارت عربستان سعودی در بحرین را منفجر کنند . کما اینکه قطر نقشی مهم در افزایش فشار بر نظام حاکم برسوریهدارد که یکی از متحدان ایران به شمار می رود و اگر سقوط کند به سود عربستان سعودی تمام خواهد شد زیرا عربستان با ایران بر سرمناطق نفوذبا یکدیگر رقابت می کند . تعدادی دیپلمات های عرب معتقدند قطر نقش مهمی در لغو عضویت سوریه در اتحادیه عرب بازی کرد و همین کشوربود که خواستار ارسال ناظران عرب به سوریه شد و بعد هم طرح اعزام نیروهای عربی به سوریه را درمیان گذاشت.

سیاست خارجی، قطر، تحولات منطقه ای، جنگ، بیداری اسلامی