حسین کریمی فرد - استادیار و عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز،ایران

تلاش اندیشمندان غرب برای الگوسازی و نظریه پردازی عام سیاسی باعث حذف یا در حاشیه قرار گرفتن کشورهایجنوب از رویکردهای نظری علوم سیاسی شده است. کشورهای جنوب از لحاظ نظری و عملی با عدم اختصاص وزن وجایگاه مهم در سیاست بین الملل تبدیل به معمایی شده اند در حال حاضر ما با نتایج قابل مشاهده در مورد مباحث ونظریه های اشتباه و ناکارآمد در مورد کشورهای جنوب مواجه هستیم بنابراین این کشورها نقش ضعیفی در شکل دادنبه نظریه های سیاست جهانی دارند.واضح و مبرهن است که یک مدل هم در عرصه نظری و هم در عرصه عملی باید کارآمد باشد ؛ روابط بین المللبرساخته مدیریت پروژه دانش و ایده ها است؛ مدیریت پروژه دانش و ایده های روابط بین الملل (هم در جریان اصلی وهم در جریان انتقادی) از غرب سرچشمه گرفته است، بنابراین تعدادی از محققان و متفکران غربی جنبه ها و مولفه هایکشورهای جنوب را نادیده گرفته اند و یا این مولفه ها را اشتباه تفسیر کرده اند. در حال حاضر هم دانشی که در روابطبین الملل تولید می شود، نزدیک به سیستم سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشورهای اروپایی است.ماهیت علوم سیاسی بطور عام وروابط بین الملل بطور خاص، قومیت محور، نژاد محور، مطلق نگر و یکسوگرایانه استروابط بین الملل به عنوان یک رشته علمی از لحاظ فلسفی در حوزه علم عقلانیت محور،از لحاظ تاریخی به دوره یونانباستان و از لحاظ جغرافیایی به دولت های غربی ارجاع داده می شود تاکنون بسیاری از مفاهیم و گفتمان های روابط بینالملل قوم مدارانه بوده و مبین رفتار، ساختار و کارکردهای نظام های برخاسته از وستفالیا می باشند در صورتیکهکشورهای توسعه نیافته محصول و مدل ناقص وستفالیا هستند.در حال حاضر مانیفست روابط بین الملل به عنوان یک رشته علمی ظهور پیدا کرده است اما بر ارتباط این رشته با جنوب تاکید کمی شده است و جایگاه معرفت شناسی و نقش متفکران جنوب را در تغییر و تداوم این رشته نادیدهمی گیرد.این تحقیق در صدد ارائه دیدگاهی پسا استعماری و انتقادی از ماهیت غرب محور و اروپا محوراین رشته است.

آسیب شناسی روابط بین الملل_ علوم سیاسی غرب محور _کشورهای جنوب ایران