حسین رجبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی،دانشگاه آزاد اسلامی تهران

فساد وتقلب پدیده هایی هستند که کلیه کشورهای جهان کم و بیش با آن دست به گریبانند . پیامد های مخرب فساد وتضاد آن با منافع عام ، از جمله اتلاف منابع ، کاهش رشد اقتصادی کشورها و کاهش اثر بخشی، باعث توجه روز افزون بهاهمیت پدیده تقلب و فساد در جوامع مختلف شده است.حکومتها و دولتها از قرنها پیش با مشکل سوء استفاده کارگزاران دولتی از منابع و فرصتها روبه رو بوده اند و در متونباستانی نیز اشارات متعددی به این پدیده شده است که نشان میدهد حکومتها همیشه نگران سوء استفاده شخصیصاحب منصبان و کارگزاران دولتی از موقعیت و امتیاز شغلی خود بوده اند.سازمانهای جهانی از جمله سازمان جهانی شفافیت، موسسات عالی حسابرسی بین المللی INTOSAI و نیز سایرموسسات منطقه ای مانند مو سسات عالی حسابرسی آسیایی ASOSI ، بانک جهانی و ... ضمن توجه به فساد و تقلبدر جهان، به ارائه رهنمودهایی برای جلوگیری از فساد و تقلب خصوصا در کشورها و سازمانهای عضو اقدام کرده اند و درآنها توجه به ارتقای فرهنگ ارزشمداری، صداقت ، مسئولیت و پاسخگویی ، به عنوان عوامل پیشگیری کننده مورد توجهقرار گرفته است.نتیجه قابل برداشت از مباحث طرح شده و مدل ارائه شده اینکه، وقتی آستانه تحمل و میزان پذیرش نابرابری اعضای یکجامعه پایین باشد، اعضا در قبول نابرابری مقاومت میکنند و این فاصله قدرت پایین منجر به عدالت خواهی شده و بااثبات رابطه معنا دار و مثبت فاصله قدرت پایین بر کاهش فساد ، عدالت خواهی بهعنوان نقش پذیرفته شده آن دارای اثرمتناظر بر کاهش فساد می شود.همچنین اگر فرهنگ حاکم متکی بر طرفداری از منافع گروه نباشد و در برخورد با گروه یا افراد خاص رفتار ویژه اینداشته باشد، در واقع نوعی تبعیض گریزی و اجتناب از تبعیض در رفتار اعضا مشاهده میشود . فرهنگ قوی که تعهداکثریت اعضای جوامع را بهطور گسترده به باورها و محکمات بیان میکند و باعث نزدیکی نیازهای فردی افراد با خواستههای نهادها و سازمانها می شود، می تواند بهعنوان عنصر پیشگیری کننده در مقابله با فساد به حساب آید.

فرهنگ سازمانی،فساد، فساد اداری، سلامت سازمانی