سیداکبر نیلی پورطباطبایی - عضو هیئت علمی پژوهشگاه مهندسی شاخص پژوه- دانشگاه اصفهان
رضا تیموری - دانشجوی دکترای مدیریت بازرگانی-دانشگاه صنایع و معادن اصفهان

دردهه شصت بعد از گذشت ده سال از انقلاب به خاطر رشد بالای زاد و ولد بعد از پیروزی انقلاب به تدریج هرم سنی جمعیت از قاعده تغییر یافت و کمبودهای مختلف از جمله فضای آموزشی وظاهر شدن مدارس سه شیفتی در روز و دیگر نیاز های این افزایشجمعیت مسئولین را وادار نمود که سیاست های کنترل موالید را در دستور کار خود قرار دهند از آغاز دهه هفتاد این نوع سیاست در دستور کار قرار گرفت و توانست به مقدار زیادی رشد موالید راپایین آوردولی از دو سه سال قبل که این هرم جمعیت شکل و تناسب دیگری پیدا کرده و در آستانه افزایش جمعیت کهنسالی قرار گرفته ایم مسئولین احساس خطر دیگری را در رابطه با کاهشجمعیت پیدا کرده اند و تلاش می کنند با سیاست های تشویقی جدید رشد موالید را افزایش دهند این سیاست باعث شد تا مخالفت هایی در جهت افزایش جمعیت بوجود آورد و مخالفان نیزدلائلی برای جلوگیری از افزایش جمعیت داشته باشند در این مقاله تلاش می کنیم ضمن بررسی دیدگاههای دو طرف بحث افزایش جمعیت و نیاز تغییر میزان زاد و ولد را که یک سیاست استراتژیکشده است را به بحث بگذاریم چون صرف افزیش جمعیت نمی تواند اهدافی که برای توسعه یک کشور لازم است به تنهایی فراهم کند. در نتیجه اهداف دیگری را نیز به منظور کیفیت بخشی به نیروی انسانی جزء اهداف استراتژیک باید قرار دهیم و از سوی دیگر نیازهای استراتژی دیگر مانند مدیریت اب از نیازهای اولیه این حمعیت زیاد است چون باید در راستای افزایش جمعیت اهدافدیگری نیز جز اهداف استراتژیک قرار گیرد که یکی از این اهداف مهم و استراتژیک مدیریت بر منابع آب است که در این مقاله به آن می پردازیم .

هدف استرتژیک، بحران آب، افزایش جمعیت، مدیریت آب