بررسی پرامترهای هیدروژئولوژی و اثر متقابل سد و شبکه آبیاری بر بالاآمدگی آبهای زیرزمینی دشت بهبهان و ارائه راهکارهای علمی به منظرو حل بحران موجود

اجرای پروژه های متعدد مهندسی در محدوده مشترک اراضی نیازمند نظارت و آینده نگری و اعمال مدیریت بر تقابل اثرات این طرح ها در حین اجرا و در طی عمر مفید این پروژه ها می باشد. عموما عدم هماهنگی لازم بین شاخه های مختلف علوم مهندسی، منابع آب و زمین شناسی در روند مطالعات طراحی و اجرای سدها و شبکه های آبیاری و زهکشی همواره صدمات جبران ناپذیری را بر پتانسیل آبی و اراضی هر منطقه وارد نموده و راندمان طرح ها را کاهش می دهد. در این مقاله ضمن اشاره به مواردی که بدون توجه به برخی اصول علمی در طی زمان اجرای برخی پروژه های مهندسی و خصوصا پس از آن موجب بالاآمدگی سطح آب زیرزمینی در دشت مورد مطالعه(بهبهان) گردیده و مشکلاتی چون زهدار شدن اراضی و شوری منابع آب را به دنبال داشته است، علل ایجاد این بحران و راهکارهای حل آن بررسی گردیده است. نهایتا در دشت بهبهان عامل برگشتی شبکه به عنوان مهمترین پارامتر بر بالاآمدگی سطح آب معرفی گردیده و استفاده از زهکشی عمقی توسط چاه به عنوان بهترین گزینه پیشنهاد شده است.